Samenvatting
Post 2030 is de wereld erg veranderd.
Wanneer Arjen in de ban raakt van de beeldschone Liese, wordt hij halsoverkop meegesleurd in een modern avontuur dat niet alleen zijn wereld, maar ook die van de hele mensheid op zijn kop zal zetten. Samen slaan ze op de vlucht. Doorheen een aaneenschakeling van spectaculaire en bizarre ontdekkingen komen ze te weten dat de ongezonde leefsituatie op aarde een rechtstreekse verantwoordelijke blijkt te hebben. En eenmaal ook de mysterieuze Wetenschapper bevrijd wordt, raakt hun verhaal al helemaal in een stroomversnelling. Vooral in de verrassende acties die ze hiermee uitlokken, ondervinden ze werkelijk aan den lijve hoe fascinerend het leven wel in elkaar zit.
***
Ontsnappen om terug te keren naar de realiteit lukt niet met dit boek, want je wordt meegezogen met de avonturen van Arjen en Liese. Spannend en meeslepend, een echte aanrader!
Jilly Olivier, schrijfster van Als sneeuw voor de dood en Onvoltooid verleden tijd (winnaar Boekgoud 2019)
Over de auteur
Productinformatie
- ISBN
- 9789464311495 / 978-94-643-1149-5
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 12-03-2021
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 240
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Nee
Inkijk
‘Er moet een zwakke plek zijn,’ bleef Liese volhouden.
‘Je denkt toch echt niet dat hierachter ergens een dienstingang zit?', schertste Arjen.
Het was allang duidelijk dat ze hier nooit, of zeker niet gemakkelijk binnen zouden geraken.
‘En jij, professioneel inbreker? Wat is jouw plan?’
Arjen moest haar het antwoord schuldig blijven.
Hij monsterde de intimiderende kuilen die voor hen uit lagen. Op het eerste gezicht een soort van kraters, maar nu viel het hem gek genoeg op dat alle diameters precies gelijk waren. De buitenranden moesten aan de oppervlakte om en bij de drie meter in doorsnede meten. Hij ging dichter staan, peilde de stikdonkere dieptes, maar kon geen bedding bespeuren.
‘Wie weet hebben hier gigantische kranen gestaan? Zijn dit de afdrukken van hun bevestigingen...’
In zijn fantasie visualiseerde Arjen echter onmiddellijk hele andere taferelen. Geen bouwwerkzaamheden maar een verwarrend pandemonium, zo weggeplukt uit een scène uit Wells’ War of The Worlds. Kolossale tripods, inclusief brandende lasers, kwamen vernielzuchtig over het landschap gepikkeld en ploften hun lange, fijne poten als harpoenen in de aarde. De gemartelde grond telkens kermend onder de priemende steken.
‘Ik loods ons naar binnen’ bedacht Arjen hardop. Berekend.
‘Hopelijk hoeven we deze daarvoor niet meteen te laten spreken?’
Liese wees op de riem aan wapens die ze met zich meezeulde, maar haar woorden bereikten Arjen niet meer. Hij zat geknield aan de steil aflopende rand van één van de kraters en tuurde begeesterd de duisternis in. Ze hadden een opdracht uit te voeren. En zijn aandacht werd vooreerst volledig in beslag genomen door die vreemdsoortige gaten.