Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Brultoet en Struikelpad

Auteur

Elisabeth Boersma

Uitvoering
Paperback
Prijs
18 ,99
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

De verhalen van Elisabeth Boersma laten zien hoe de bezetting, de schaarste en het leven na de oorlog door de ogen van een jong meisje werden gezien. Hoe de nonnen een per abuis neergeschoten paard slachtten en het vlees verdeelden. Hoe de moeder met een klein zaagje het bos introk om brandhout te vinden, al waren het maar een paar dunne takjes.
In de decennia daarna wordt een piano via een roestige hijsbalk het huis in gehesen – het verlaat het op een geheel andere manier. Worden kinderen geboren. Bevindt zich een glazen pot onder de tegels van een Portugese schuur. Moet een brancard schuin in de lift geplaatst worden en wordt de schrijfster door een harde windstoot getroffen. Humor is Elisabeth Boersma niet vreemd en dat kan de lezer vaststellen in haar verhalen tot en met het heden, waarin een kruk zo z’n voordelen blijkt te hebben.

Over de auteur

Elisabeth Boersma groeide op in Baarn, een keurig dorp in het Gooi, wel verdeeld in hoog Baarn, midden en laag. Als je in midden geboren bent, bof je, dan heb je er nog twee naast of tegenover je: dorpsgenoten. Heb je contact met iedereen en je ziet van alles.
Haar schooljeugd begon toen ze elf jaar was, toen konden de scholen weer open na de oorlog. De oorlog die altijd stiekem aanwezig blijft. Ze trouwde met een dorpsgenoot, ontmoet in Amsterdam. In de jaren daarna moest ze om de haverklap
een kind ophalen van school of wegbrengen naar een muzieklesje, tijd om te schrijven had ze niet. Dat kwam pas de laatste jaren en daarvan zegt ze:
“Ach, ik doe maar wat.“

Productinformatie

ISBN
9789464312447 / 978-94-643-1244-7
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
09-04-2021
Taal
Nederlands


Uitvoering
Paperback
Pagina's
114
Formaat
A5
Illustraties
Nee

Inkijk

“Haal die jongen van het dak!”
Jongen? Zat er een jongen op het dak? Dat moest ik zien.
Zo snel mogelijk stiekem naar boven, eerst de kromme trap, dan de overloop. Is de zolderdeur niet op slot? Trapje zonder leuning op … Hè? Het kleine raampje, het enige luchtgat (voor als de was daar te drogen hing) was dicht. Terug. Naar het balkonkamertje waar ik sliep met mijn oudere zus die nu weg was. Op het balkon naar boven kijken: Ja, iemand op de daklijst! Mijn eigen broer!
‘Die jongen’, zoals ik ‘dat kind’ was. Had zich op de daklijst gehesen omdat hij niet door het zolderraampje kon zonder kleerscheuren.
Hij had zijn hemd uitgetrokken en zwaaide daarmee naar, inderdaad: vliegtuigen! Dat waren onze bevrijders, met een moeilijk woord ‘geallieerden’ genoemd. Die joegen de laatste Duitsers weg die nog in de villa’s en schuilplaatsen rond het dorp zaten.
Vader, kortademig en benauwd, was zelf ook graag mee geklommen. Moeder niet. Die zei berustend toen ze later een vliegtuig zag neerstorten in de weilanden rond de Eem: “Die is dood.”

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

Er zijn nog geen reviews over dit boek