Ongewild doelwit
Een romantische thriller met bedrog, spanning en liefde en zoveel meer

Sheila’s liefdesleven is een puinhoop. Op een pijnlijke manier komt ze er achter dat ze niet van Thomas houdt.
Paula’s leven komt in het gedrang als ze getuige wordt van de wrede moord op haar vriendin.
Wanneer beiden door toeval met elkaar in contact komen, gebeurt er iets ongelooflijks. Kunnen beide dames de criminelen van zich afhouden? En waar bevindt zich het lek? Vinden Sheila en Paula bij elkaar de ware liefde? Deze romantische thriller is een combinatie van bedrog, spanning, liefde en zoveel meer.

Sylvia Dufin uit Zaanstad is altijd al creatief geweest. Naast het werk in de banketbakkerij van haar ouders schilderde, tekende en schreef zij regelmatig verhalen. In 2018 werd haar eerste boek, Mijn stille verlangen, uitgegeven gevolgd door Van kwaad tot erger in 2020. De reacties op deze boeken waren zo veelbelovend dat zij met veel plezier deze romantische thriller heeft geschreven.

Met een vaart van soms wel tachtig kilometer vloog ze door de stad.
“Ik zie ze niet meer, volgens mij ben je ze kwijt,” riep Paula opgewonden.
Tien minuten later stopten ze voor Paula’s huis.
Ze waren nog maar net uitgestapt toen ze op de hoek van de straat de Amerikaan zagen inrijden. Opnieuw sprongen ze in de auto en konden net op tijd wegrijden.
“Ik probeer het politiebureau te bereiken, dat zal onze enige kans zijn, ben ik bang. Gelukkig weet ik de weg hier goed dat is een voordeel,” zei Sheila heel kalm.
Na een wilde rit stopten ze op de stoep voor het politiebureau, renden de trap op en vlogen naar binnen onder een regen van kogels.
De twee mannen schoten vanuit het open raam van hun auto.
Languit lagen Paula en Sheila in de entree van het gebouw.
Van alle kanten kwamen agenten met getrokken pistolen toesnellen.
Buiten trok de Amerikaan op en de meeste agenten spurtten naar buiten, sprongen in hun auto en reden achter de wegvluchtende auto aan.
Paula strompelde naar Sheila.
“Ben je ongedeerd?” stamelde ze met schorre stem.
“Ja hoor, alleen bibber ik van de zenuwen. Het was anders wel kantje boord zeg.” Moeizaam stond Sheila op. Ze wreef over haar heup waar ze hard op was neergekomen.
Om hen heen stonden vijf agenten, twee met nog steeds een getrokken pistool.
“Wat heeft dit circus te betekenen?” wilde een hoofdinspecteur weten. “Komen jullie maar mee naar de verhoorkamer en doe het eens uit de doeken.” Sheila en Paula werden eerst gefouilleerd op wapens.
Daarna werden ze naar een klein kamertje gebracht waar de hoofdinspecteur al op hen zat te wachten. Paula nam het woord en vertelde alles over de moord op Natalie. De hoofdinspecteur stuurde meteen collega’s naar de plaats delict.
Ook noteerde hij het adres van Tante Christine om daar de coke op te halen.
Nadat ze alles twee keer hadden moeten vertellen, werd ze gevraagd om foto’s te bekijken.
Na twee lange uren werd de foto met het zuidelijk type er uitgehaald.