Als de tokeh zeven keer roept
Het verdrongen oorlogsverleden van een troostmeisje
- Auteur
-
Jeffrey Satoor de Rootas
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Romans
- Prijs
- € 20 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Het verhaal is een historische verslaglegging over het verborgen leven van een troostmeisje. De vrouw in het verhaal is ontstaan uit hartverscheurende, schrijnende, pijnlijke, maar ook mooie gebeurtenissen. Er wordt een omgeving geschetst waarbij de lezer ondergedompeld wordt in de geschiedenis van Nederlands-Indië. Het geluk van de tokeh loopt als een rode draad door het boek. De hoofdpersoon kun je typeren als iemand die het vertrouwen in de medemens heeft. Ook heeft ze geloof in de goedheid van haar naaste. Ze praat niet over haar emotionele trauma’s, haar psychisch lijden en haar lichamelijke pijn, veroorzaakt door de duistere geheimen die ze met zich meedraagt. Ze wil niemand belasten met haar verleden. Voor haar is het zwijgen een overlevingsstrategie.
Over de auteur
Jeffrey Satoor de Rootas is geboren in Indonesië. Hij woont al ruim 61 jaar in Zwolle. Door de jaren heen heeft hij vele mensen gesproken. Deze hebben onder meer de periode van 1930 tot de onafhankelijkheid van Indonesië in 1949, doorlopen.
De voorvallen zijn in de loop der jaren opgetekend tijdens diverse interviews met overlevenden.
Het was niet altijd even gemakkelijk om het vertrouwen van deze personen te winnen. Een ieder wilde zijn/haar specifieke gevoelens kwijt met hun persoonlijk verhaal.
Jarenlang heeft hij niets met deze interviews gedaan, totdat hij ze terug vond. Hij besloot uiteindelijk deze historische gebeurtenissen te beschrijven, omdat ze te belangrijk zijn om verzwegen te blijven.
Productinformatie
- ISBN
- 9789464313697 / 978-94-643-1369-7
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 07-05-2021
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 166
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Voordat we in slaap vielen, zag ik ineens een tokeh op het plafond. De tokeh riep 7 keer. Ik kneep weer in mijn medaillon en zei zachtjes tegen Annie, dat we ons geluk tegemoet gingen.
De dagen gingen tergend langzaam voorbij. Elke dag was een kwelling. Het was 14 april 1945. We vroegen ons af wanneer de oorlog zou eindigen. Het was de tweede zaterdag in april. Ik herinner het me nog goed, want op die dag kreeg ons leven een onverwachte wending. Om 11.00 uur in de morgen stapte een officiële delegatie, bestaande uit aantal hoge officieren, de villa binnen. De mannen werden begeleid door deftige mannen in pakken met hoge hoeden op. Wat ze deden wisten we niet. We moesten als comfortmeisjes netjes op een rij staan. Toen ze wat hadden gedronken, wees een van de officieren mijn richting op. Ik kreeg alweer kippenvel, omdat ik wist wat er van mij verwacht werd. Ik kneep in mijn medaillon en dacht aan mijn moeder. “Mama, help mij, ik wil niet meer,” bad ik zachtjes. Ik moest eerst bij hem komen en op zijn schoot zitten. Vervolgens bood hij mij in een mengelmoes van Engels, Japans en Maleis een drankje aan. Het bleek achteraf een soort van sake te zijn. Ik had nog nooit een druppel alcohol gedronken. Ik zei dat ik het niet lekker vond. Gelukkig drong hij verder niet meer aan.
Toen we in de kamer waren, deed hij de deur op slot en ging op een van de stoelen zitten. Ik zat op het bed met de verwachting dat ik tussen nu en tien minuten weer een beurt zou krijgen. Het bleek echter een heel beschaafde man te zijn. Hij vertelde dat hij aan zijn dochter moest denken als hij me zag.
Reviews
Er zijn nog geen reviews over dit boek