Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Hoe is het in Amsterdam?
Brieven van en aan twee zusjes in de hongerwinter van 1945

Auteur

Mieke Marquart Scholtz

Uitvoering
Paperback
Prijs
16 ,99
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Toen de in de hongerwinter van 1945 de voedselsituatie in Amsterdam nijpend werd, gingen mijn twee zusjes, toen tien en acht jaar oud, met een kindertransport naar Friesland, Ze kwamen terecht in een voor hun volkomen onbekend gezin in een klein dorp, en in de brieven die van daaruit toch nog in Amsterdam terechtkwamen leef je mee met hun ervaringen, en proef je het heimwee naar thuis. Ze kregen ook post terug, maar heel onregelmatig. Daarin lees je hoe onze ouders eigenlijk alleen maar bezig waren met overleven, soms op suikerbieten en bloembollen....

Over de auteur

Mieke Marquart Scholtz, (Amsterdam,1942) heeft als peuter de laatste jaren van de oorlog meegemaakt, en weet er zich nog een paar dingen van te herinneren - ook dat haar twee oudste zusjes met een kindertransport naar Friesland waren gegaan. Een paar jaar geleden kreeg ze de brieven in handen die tussen Friesland en Amsterdam waren gewisseld, en ze besloot om hier een verhaal van te maken.
Mieke was getrouwd - haar man is in 2013 overleden - en heeft drie kinderen en 7 kleinkinderen. Ze is oud-verpleegkundige, heeft tal van liefhebberijen, en publiceerde eerder twee boeken: in 2006 de roman “De Passiezangers”, over de leden van een koor, en in 2020 “Drie grote Zonnebloemen”, een verzameling van haar proza en poëzie.

Productinformatie

ISBN
9789464314830 / 978-94-643-1483-0
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
11-06-2021
Taal
Nederlands


Uitvoering
Paperback
Pagina's
64
Formaat
A5
Illustraties
Ja

Inkijk

Wat zijn we nu ver weg! Maar het is hier erg leuk. We hebben een lange reis gehad. Ik zal alles eens precies vertellen.
We hebben niet veel gezien want we moesten onder in de boot blijven. Er lag allemaal stro, daar konden we op zitten. Om een uur of half zeven gingen we stilliggen, omdat het zo mistig was. Toen gingen we maar slapen, maar daar kwam niet erg veel van, want de anderen maakten zo'n lawaai. We hadden een deken gekregen van twee andere jongens, die er zelf twee hadden. De volgende morgen was het nog erg mistig, maar eindelijk gingen we toch verder. Maar toen raakten we de koers kwijt, en toen zijn we maar op goed geluk naar Amsterdam teruggevaren. En het schip schommelde ook zo erg, dat er een paar ziek werden, ik ook...

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

Er zijn nog geen reviews over dit boek