De herontdekking van de mens
Het verhaal van diepmenselijke ontdekkingen tijdens een grote wereldreis

Het boek verhaalt in kleurrijke losheid kernachtige levenservaringen en ideeën van een Belgische wereldreizigster op ontdekkingstocht naar de menselijke ziel. Ze ontdekte dat de Mens een veelzijdig diep wezen is dat totaal verbonden is met zijn creatieve werkelijkheid. Ze ontdekte eveneens dat in de diepte van een Mens een ervaren kracht schuilt, en dat die kracht wacht op menselijke aandacht en activatie. En zo ontstaat dan een nieuwe Mens, innig verbonden met zijn natuurlijke ware aard.

Jamelle (pseudoniem) werd als Belgische geboren in de jaren 1960 in het hartje van Brussel. Ze leefde meteen in twee verschillende culturen, de Waalse en de Vlaamse cultuur. Ze ontwikkelde zich als klassiek muzikant en verdiepte zich in Oosterse gevechtskunsten. Verder was ze gefascineerd door onder andere wereldculturen, psychologie, energetische genezing, spiritualiteit en kwantum fysica. Het boek is ontstaan van een innerlijke opdracht om te ontdekken, neer te schrijven en mee te helpen bouwen aan een wereld waarin de authentieke mens bewust wordt van zijn universele capaciteiten.

Mijn Nederlandse vriendin wilde het één en ander ervaren, na een relatief lokaal leven, en dus gingen we samen op stap naar andere oorden. Ik nam haar mee naar mijn Britse Sjamaanvrienden die ik eerder had ontmoet en daar konden we de mysterieuze natuurwerelden ervaren in kleur en klank bij een bevriende troubadour, die natuurelementen aansprak met haar instrumenten. We zagen van dichtbij hoe contact werd genomen met deze onzichtbare natuurelementen. We verbleven een tijdje in een zeer bizar huis, alleenstaand tussen de natuur, met een rieten dak, dat vroeger werd bewoond door een klokkenmaker. Onze troubadour was house-sitter en bewoonde het nu om het te beschermen. Het huis was iets dieper gelegen dan de nabijgelegen straat, had een eigen klein waterstroompje, een verzorgde Engelse tuin met bloemen en planten en verder weg omringd door mooie bomen. In termen van schoonheid, echt top!

Binnen waren de klokken van de klokkenmaker nog steeds te zien, en als ik je zeg dat er meer dan vijftig klokken waren, groot en klein, dan is het waarschijnlijk nog veel te weinig. De muren hingen vol en de kasten stonden vol. En neen, geen enkele werd opgedraaid om te werken, ze stonden allemaal stil. Dat wekte een rare sfeer op als je begon rond te kijken. Gelukkig was onze huishostesse zeer gastvrij en vulden we de ruimte met aangenaam gepraat en vriendschap.

De enige verwarming was een grote open haard, en er was warm water voor het bad boven. Al bij al, was het een bijzondere ervaring. Het huis had een enig Engels karakter, mysterieus aura inbegrepen. Engeland is niet voor niks een spiritueel land. Ik kijk graag via symboliek naar de wereld, en als je spreekt over Engeland, is het geen stretch om ook te weten dat het gaat over het Land der Engelen. In alle geval, het plaatje klopte helemaal met hoe mijn vriendin en ik deze wereld zagen via onze diepe interesse in spiritualiteit.