Mikkel & Lof
Het Algenplot

Mikkel, een driejarige zilvermeeuw, moet zijn zevende Pen halen. Dan pas gaat hij over naar het vierde leerjaar, waarin hij de laatste van tien Pennen moet halen. Als Mikkel hoort dat hij voor zijn volgende Pen een jong moet begeleiden, ziet hij dat niet zitten. Gekluisterd aan zo’n lastpak kan hij natuurlijk geen kant meer op. Maar dan bedenkt hij zich dat de instructeur niet aangaf welke soort hij moest coachen en hij doet iets ongebruikelijks: hij kiest een jonge Stapper als zijn beschermeling. Maar de avonturen, waarop hij hoopt, krijgen door aanvallen van de rode Rovers én de vondst van gif bij de kolonie een heel onverwachte wending.

Lof heeft relaxte plannen voor de meivakantie. Maar die pakken heel anders uit als hij stuit op de verdwijning van een zonderlinge wetenschapper. En ondertussen staat hij voor nóg een mysterie: wat wil die zilvermeeuw in vredesnaam van hem?

Jeannette de Keijzer (1970) houdt ontzettend van de natuur en is graag buiten. Mooi weer is meegenomen, maar ook wind en regen houden haar niet tegen. Met haar man, dochters en hond wandelt ze vaak op het strand en in de duinen. Dat is ook de plek die haar meevoert naar vroeger, naar eindeloze vakanties in Ouddorp aan Zee, waar ze met leeftijdgenoten rondstruinde en avonturen beleefde. En de plek die haar inspireerde tot het schrijven van een eigentijds verhaal: over vriendschap, over dieren, over je eigen gevoel volgen. Een verhaal waar niemand eigenlijk te oud voor is.

Mikkel schrikt op uit zijn slaap. De alarmkreten van het detectieteam gieren door de lucht. Verward kijkt hij rond. Het is nog donker. Het geritsel om hem heen neemt toe, hij is niet de enige die wakker is geworden. ‘Wat is er aan de hand?’ vraagt iemand schor. Ze hoeven niet lang op antwoord te wachten. De paniek, die over de kolonie golft, sleurt de boodschap mee: de rode Rovers vallen aan.

Bij het volgende alarm is Mikkel klaarwakker. Het luidkeelse kyowkyow-gaga is een commando om te komen helpen, geen verzoek. Hij moet gaan, als vierdejaars heeft hij genoeg ervaring. Vastberaden neemt Mikkel de kreet over en stijgt op. De nacht beperkt zijn zicht, maar het gekrijs leidt hem regelrecht naar de rampplek. Er is genoeg maanlicht om te kunnen zien dat het écht foute boel is. Twee detectieteams voeren achter elkaar duikaanvallen uit. Van alle kanten snellen anderen toe. Nu zijn ogen wennen aan het donker kan hij de schimmen aan de grond zien wegschieten. De Rovers zijn niet van plan hun rooftocht af te breken en keren zich fel tegen het witte leger. Mikkel verstart. Ben ik hier wel klaar voor? flitst er door hem heen. Hij denkt aan Raach. Zijn nestor heeft dit dus zien gebeuren en de gevolgen waren rampzalig. Woorden van Krasse komen op uit zijn geheugen: ‘Rovers zijn snel en kunnen springen. Als ze je naar de grond trekken, staan ze 1-0 voor. Maar het luchtruim is van óns. Ze vrezen onze snelheid, wendbaarheid en grote bek. Vergeet nóóit je snavel te gebruiken!’ Het advies helpt Mikkel niet. Voor hem speelt zich zoveel af, hij weet niet waar hij moet beginnen.