Samenvatting
In de Leesmap gunt Appie de Zeeuw, een 22-jarige jongen die het etiket autistisch opgeplakt heeft gekregen, de lezer een kijkje in zijn belevingswereld. Omdat hij zowel goed kan tellen als straatnamen onthouden, blijkt hij geschikt te zijn om de leesmap rond te brengen. Dankbaar gebruikmakend van de wachtkamers waar hij beroepshalve komt, ziet hij kans een grote zwendel op te zetten. In zijn verwondering over en bijzondere kijk op communicatieverkeer, verwachtingen en vaste patronen, wisselt Appie humor even gemakkelijk af met grofheid als diepgang met oppervlakkigheid. Wat hem precies drijft weet, bijna, niemand.
Over de auteur
Berry van Hoof studeerde ooit Nederlands en publiceerde beroepsmatig in alle landelijke en regionale dagbladen. Daarnaast schreef hij duizenden profielschetsen van mensen, banen en bedrijven. In de persoonlijke sfeer vonden het spitsvondig taalgebruik en het schrijfplezier hun weg via columns en korte verhalen. Deze achtergrond, origineel gekozen invalshoeken en de extra inspiratie door zo’n 10.000 uit interviews opgetekende levensverhalen, komen samen in zijn ironisch getinte roman(s).
Productinformatie
- ISBN
- 9789464039825 / 978-94-640-3982-5
- Uitgeverij
- BoekXpress
- Verschijning
- 05-05-2021
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 190
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Voor de rest ben ik okay. Het lijkt wel van niet.
Met dat schudden van mij. Van voor naar achter. En terug. Mijn spieren span ik aan. Daardoor lijkt mijn rug krom. Ge-bogen.
En op en neer. Vier keer. Ik lijk wel gek.
Ziet er ook dom uit. Ik begrijp wel dat ze mij niet snappen. Het kan wel anders. Ik wil het niet. Het bevalt me wel zo.
In bed ben ik normaal. Ontspan ik. Als ik alleen ben.
De rest van de dag ben ik scherp. Alert. De spierspanning helpt. Maakt het geloofwaardig. Dat er iets met me is.
Ze hebben er ook een naam voor.
Autistisch.
‘Uw kind is autistisch.’ Zo zei de dokter het.
En ik maar schudden. Vier keer. Mijn blik naar beneden.
’In welke mate weten we nog niet. Er zijn zware en wat lichte-re vormen. We moeten nog enkele testen doen.’
‘Ik krijg er maar geen contact mee’. Ik hoor mijn moeder nog zuchten. ‘Hij kijkt me nooit aan. Ook niet als ik hem dwing. Een keer kroelen. Hij verstijft, raakt er gewoon panisch van. Anders ik wel. Wat moet ik met zo’n kind, dokter?
Mijn vriendinnen hebben allemaal aanhankelijke kinderen. Zitten liedjes te zingen met hun kind op schoot. Je ziet ze ge-nieten. En ik. Ik zit gewoon voor schut.
Reviews
Ook van deze auteur
Aan schaarste geen gebrek Als de humor op straat ligt en je geen zin hebt om te bukken
Berry van Hoof
‘Aan schaarste geen gebrek’ zit vol met actuele, herkenbare korte grapjes met heerlijke (ironische) humor, leuke woordspelingen en zelfs amusante weetjes. Het geeft een hilarisch inkijkje in een doorsnee leven met een dikke knipoog naar bepaalde scherpe actuele onderwerpen, zoals het coronavirus. De bundel is vermakelijk en maakt je als lezer steeds benieuwd naar de volgende zin. Aan schaarste geen gebrek is een boekje dat je af en toe even lekker tussendoor kunt lezen ter ontspanning, of dat je voor kunt lezen om er samen om te kunnen lachen.