Magda

Magda is het verhaal over een vrouw die veel heeft meegemaakt. Na de dood van haar dochter Ida is haar man Frans met de noorderzon vertrokken. Ze staat er alleen voor. Maar na alles wat er in haar leven gebeurd is weet ze zich telkens weer op te richten. Zo ook nu. Haar vriendin neemt haar mee op een korte vakantie die haar leven drastisch zal veranderen. Uitgerekend in dat dorp heeft Frans geprobeerd zich te verschuilen. Het kan niet anders of ze komen elkaar tegen. Magda raakt er steeds meer van overtuigd dat ze voor zichzelf moet kiezen Ze gaat terug naar Amsterdam. Ze wil nu alleen nog maar haar eigen weg volgen.

Victor Lachmeijer, geboren in 1946. Vroeger, toen hij onderwijzer was, heeft hij veel geschreven, maar niets waar enige fantasie bij kwam kijken. Na zijn pensionering is hij altijd blijven schrijven: reisverslagen, dagboeken. Maar nog steeds was de realiteit belangrijker dan een wereld waaraan je zelf vorm kan geven.
Een schrijfworkshop bleek de poort naar een plek waarin persoonlijke ervaringen en geschiedenissen als bedacht verhaal in een boek terecht kunnen komen. Hij beleeft ontzettend veel plezier aan het schrijfproces. Hoe bijzonder is het dat al die gebeurtenissen verstopt in de uithoeken van zijn fantasie tijdens het schrijven tevoorschijn komen. Soms schrijft een verhaal zichzelf en moet de schrijver alleen maar de juiste woorden op papier zetten.

… Door het monotone geluid van de voortrazende Thalys naar Brussel en met de in deze tijd van het jaar al warmer wordende zon in haar gezicht, zakte Magda langzamerhand weg in de sluimering tussen waken en slapen. Tegenover haar zat haar beste vriendin. Magda was de laatste maanden steeds ongeduriger geworden. Alsof ze uit een soort verdoving ontwaakte. Ze wilde iets, maar kon niet helder bedenken wat dat dan was. Haar lichaam wilde wel, haar hoofd was nog niet zover. Ze werd er humeurig van. Zo langzamerhand kende ze haar kleine wereldje uit en te na. Het leek alsof ze in een ruimte zat waaruit ze niet kon ontsnappen, terwijl ze iets oneindig groters wilde. Achter de horizon was het onbekende, dát wilde ze, niet weten waar je naartoe gaat, telkens opnieuw bij jezelf stilstaan om te bedenken welke richting je uitgaat. Maar vandaag niet. De volgende ochtend, toen ze onder de douche stond, probeerde Magda te begrijpen wat er toch met haar aan de hand was. Haar dagindeling was de laatste paar dagen drastisch veranderd. Eerst ontbeten, daarna was ze naar beneden gelopen en had ze geregeld hier langer te blijven. Bernadette zal wel gedacht hebben dat er iets bijzonders was gebeurd toen Magda nog in haar pyjama kwam vragen of ze de gîte langer konden huren. Ineens ging ze dingen doen, waar ze nooit eerder aan had gedacht. Ze raakte er een beetje van in de war. Ga ik mijn leven in eigen hand nemen? Niet langer meedrijven met de stroom? Kan ik dat wel, vroeg ze zich af. Opgefrist stapte Magda op de fiets. Lydia was intussen al een stukje vooruit gereden; ze kon het gedrag van haar vriendin niet helemaal plaatsen. Magda, die nooit ergens zin in had, altijd deed waar Lydia zin in had, nooit zelf ideeën had, ging nu uit haarzelf regelen dat ze langer in de gîte konden blijven. Eens kijken hoe lang dit duurt, bedacht ze…