Stretchen versus jammer van dat ene stapje

Het boek “Stretchen” versus “Jammer van dat ene stapje” gaat over het verschil tussen leven en overleven. Met name ‘overleven’ dat erin sluipt door de opgelegde maatschappelijke eisen en verwachtingen met als gevolg dat men het stuur uit handen geeft en geen zelfstandige beslissingen meer neemt. In sport uit zich dat in ‘overtraindheid’, in de maatschappij uit zich dat in een ‘burnout-syndroom’. De kenmerken zijn echter hetzelfde. We hebben te veel invloeden van buitenaf binnen laten komen! Een verschuiving in ons gedachtepatroon leidt ons naar innerlijke vrijheid…

Thieu Broens had na zijn eerste boek “Niet Door Doen” omtrent ”faalangst” in de sport, het gevoel om dieper te graven in deze materie. Gewoon uit herkenning naar de mens toe, dat we eigenlijk allemaal dezelfde dingen uit het leven tegenkomen, grote en kleine tegenslagen moeten verwerken en dat vreugde en verdriet hand in hand gaan. Om valkuilen te ontrafelen en deze om te zetten in waardevolle leermomenten moeten we doordringen tot de kern, door te kiezen wie we zijn en daarbij ons bewustwordingsproces te ontwikkelen door bewuste keuzes. Elke dag is een keuze:

‘Je kunt er als persoon voor kiezen het resultaat te zijn van wat eenvoudigweg gebeurt, óf van wat jij verkiest te zijn en te doen rond wat gebeurt’…

Stretchen, bij het woord stretchen krijgen we het gevoel dat we moeten meebewegen.
Uitrekken om daarna weer in elkaar te schuiven.
Meedeinen met allerlei omstandigheden in het golvende bestaan van de mens.
Emoties en klinische gebeurtenissen zorgen ervoor dat we ons op vele manieren moeten aanpassen en schikken, mee moeten “groeien”, met wat er van ons wordt verwacht, of wat we van onszelf verwachten. Misschien leggen we dit onszelf wel op en verschuilen we ons.
Deze diepgewortelde angsten horen een verantwoorde plek te krijgen, daar waar het mag zijn wat het is. Dat kan zijn in ons dagelijks leven, met ons werk, in de liefde, maar zeker ook in onze sportbeoefening. De rollen in ons leven met overgave aangaan in prestaties, die onze overvolle consumptiemaatschappij eist voor het succes van ons bestaan op deze langzaam draaiende aardbol, waar tijd losstaat van “thuiskomst”.
Altijd naar het licht toe, innerlijk altijd in gevecht zijn met het oplichtende gevoel van vrijheid.
“De tijd en de leer van ontwikkelen”.