Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Mijn leven met onderwijs
Vandaag kijk ik als directeur naar morgen, maar als een leerling naar gisteren

Auteur

Peter Stockmans

Uitvoering
Paperback
Reviews
4,0 / 5 (1 reviews )
Prijs
20 ,50
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Leven met onderwijs is hetzelfde als leven met diabetes of leven met de vrouw van je leven, de insuline en de liefde heb je nodig om optimaal te kunnen functioneren. Maar eenmaal je lichaam is afgestemd op de juiste dosis en je hart het vertrouwen en waardering krijgt die het nodig heeft, vind je innerlijke rust, moed en geluk.


Dertig jaar geleden begon Peter Stockmans aan zijn onderwijstocht. Het werd voor hem een avontuur vol verrassingen, ambities, dromen en collegialiteit. Maar het bezorgde hem ook teleurstellingen, valse vrienden en verdriet.


In dit boek neemt hij u graag mee naar het verleden, het heden en de toekomst van zijn onderwijsloopbaan om jonge mensen warm te maken voor het onderwijs, maar ook om hen te behoeden voor bepaalde valkuilen. Onderwijs voor onze kinderen en bouwen aan hun toekomst is dan ook een belangrijk facet van het leven.

Over de auteur

Peter Stockmans (°1966) behaalde zijn diploma van hoger opvoedkundige studiën en werkte mee aan enkele onderwijspublicaties. Hij gaf tien jaar les in het zesde leerjaar in Geel en werkte twintig jaar als directeur in Meerhout. Nadien werd hij directeur in een centrumschool van Geel met overwegend allochtone kinderen. Met veel enthousiasme wil hij op biografische wijze mensen laten meegenieten van belangrijke momenten en personen in zijn onderwijsloopbaan.

Productinformatie

ISBN
9789464316858 / 978-94-643-1685-8
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
13-08-2021
Taal
Nederlands


Uitvoering
Paperback
Pagina's
148
Formaat
A5
Illustraties
Nee

Inkijk

Van alle schoolmeesters die ik heb gehad, sprong er één man bovenuit, meester Maurice Dirikx van het zesde leerjaar. Het jaar dat ik bij hem in de klas zat, werd hij zestig. Een beetje vreemd, want destijds mochten leerkrachten op hun vijftigste met pensioen. De man had er nog graag enkele jaar-tjes bijgedaan, maar dat mocht niet. Mijn meester van het zesde leerjaar straalde iets uit. Wat dat precies was zou ik pas later beseffen. Iedere morgen trok hij zijn grijze stofjas aan en wachtte tot het muisstil was in de klas. Dat duurde meestal niet lang, want zijn intrigerende blik sprak boekdelen. Hij beheerste de kunst om zonder woorden iets te vertellen, een sprekende lichaamstaal dus. Als iedereen zweeg, nam hij zijn aanwijsstok en krijtje in de hand en dan begon de les.
Streng was hij, maar rechtvaardig. Als er straffen werden uitgedeeld, werden die door zowel leerlingen als ouders aanvaard. Dat is de dag van vandaag, naar mijn gevoel, niet altijd waar. Ik heb zelden een leerkracht ontmoet met zoveel enthousiasme en vakkennis als die meester van het zesde leerjaar. Hij bezat de gave om zijn lessen met beperkte middelen boeiend te maken. Toen was er geen sprake van digitale schoolborden en bijhorende bordboeken, kopieerapparaten en computers. Waarschijnlijk zaten er in mijn klas ook kinderen met ADHD, ASS of dyslexie. En toch hebben we allemaal gekregen waarop we recht hadden, zelfs zonder lestijden voor anderstalige nieuwkomers of zorgcoördinatoren. Ik herinner mij wel dat er een taakleerkracht was die soms kinderen uit de klas kwam halen.
Meester Maurice boekte met zijn pedagogische aanpak mooie resultaten. Zijn vertelkunst deed ons aan zijn lippen hangen. Hij sprak een universele taal die Mustafa, Antonio en Alexis moeiteloos begrepen.

Reviews

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

door Vicky op 24-08-2021
Leest vlot, en is interessant, zeker een aanrader voor mensen die in het onderwijs staan.