Dodelijk atelier

Na de verdwijning en vermoedelijke dood van Emma Cluks volgen er algauw meerdere slachtoffers. Het wordt al snel duidelijk dat de politie te maken heeft met een seriemoordenaar. Simona Wolfs zoekt samen met haar team naar verbanden tussen de slachtoffers en naar aanwijzingen die hen kan leiden naar de dader of daders. De zaak blijkt echter moeilijker dan gedacht. Waarom lijkt het alsof ze alsmaar achter de feiten aanlopen? Lukt het Simona en haar team om de zaken op tijd op te lossen en nog meer slachtoffers te voorkomen?

Wat Simona en haar teamgenoten uiteindelijk aantreffen, is nog schokkender dan gedacht. Welke psychopaat doet zoiets? En dat is niet het enige dat Simona de maanden daarna zal moeten verwerken...

Sophie Hilhorst (1998) woont in Beltrum en ‘Dodelijk atelier’ is het vierde boek dat ze heeft geschreven. Naast schrijven, houdt ze van sporten en leest ze regelmatig. Ook vindt ze het leuk om koffie te drinken in de tuin of op het terras als het mooi weer is. Ze studeert fysiotherapie in Enschede.
Elk boek dat Sophie heeft geschreven, heeft bijgedragen aan haar ontwikkeling als schrijfster. Schrijven is voor Sophie een ontspannende activiteit. Bijna elke dag is ze wel bezig met schrijven of het nadenken over een nieuw verhaal. Ze is dan ook zeker van plan om boeiende en spannende verhalen te blijven schrijven.

Opeens klonk er een harde klap. Het klonk alsof er op het raam geslagen werd. Jasmine veegde gauw haar tranen weg en zag dat haar handen onder de mascara en foundation zaten. Ze kwam overeind en hoorde de harde klap nog een keer.
‘Verdomme’, zei ze luid.
Op het moment dat er een schim in beeld kwam die vermoedelijk het geluid had veroorzaakt, rende de persoon weg. Jasmine kon niet zien wie het was. Ze liep dichter naar het raam toe en zag dat de persoon een rood, in bloed gehulde handafdruk had achtergelaten.
‘Hé, fuck’, vloekte ze.
Onhandig haalde ze de deur van het slot en keek vanaf de buitenkant naar het raam. Wankelend liep ze ernaartoe en zag dat degene een boodschap had achtergelaten in de vorm van een envelop. Jasmine pakte hem van de grond.
‘Ben jij de volgende?’, luidde de boodschap.
Het was nog maar de buitenkant van de envelop, die Jasmines hartslag naar haar keel deed brengen. Met trillende handen maakte ze de envelop open. Terwijl ze dat deed, probeerde ze haar wazige beeld scherp te stellen. Met ingehouden adem opende ze de brief die in de envelop zat. Het was een tekening. Met kleurenstiften gemaakt, leek het. De kleuren waren fel en spatten van het papier af. Er was een soort stellage getekend met een poppetje erin. Alleen de rechterarm was omcirkeld met een rode kleur.
Ze keek op van de brief en staarde naar het raam. Ze stak haar rechterhand omhoog en vergeleek die met de hand op het raam. Het was een rechterhand. Jasmine voelde weer tranen opkomen en bleef een tijdje naar de bloederige hand staren. Gedachten raasden door haar hoofd. Was het een teken? Waarom kreeg Jasmine dit? Had het iets te maken met Emma?