Vijf vrienden voor Filip

Vijf kinderen zijn allemaal te 'slim' voor het eerste schooljaar. Na enige tijd wordt besloten een groepje in het leven te roepen voor hoogbegaafde kinderen. Daar zitten ze dan, Ferdinand, Annalena, Christine, Willem en Jean-Paul, allemaal met hun eigen talenten. Nadat hun eerste leraar na veertien dagen afhaakte, worden ze onder de hoede genomen van een jonge, begripvolle leraar. Tijdens een praktische les buiten de klas, komen ze in contact met Filip, een getraumatiseerde jongen die niet meer lopen en spreken kan na een vreselijke gebeurtenis. 'De Vijf' smeden nu plannen om Filip uit z'n isolement te halen en dat doen ze met veel engagement, empathie, fantasie en met steun van een aantal andere mensen die zich het lot van de jongen hebben aangetrokken.

André Noltus vertaald door Adriane Hoffmann-Idema met illustraties van Nan Mols

André Noltus, de auteur van dit kinderboek, werd lang geleden geboren in Almelo, maar vertrok al in de zestiger jaren naar het Duitse Saarland vanwege Nora, met wie hij inmiddels meer dan een halve eeuw is getrouwd. Hij was achtereenvolgens onderwijzer aan een basisschool, daarna docent voor Engels, Frans en muziek aan een internaatsschool op het Duitse waddeneiland Langeoog. Na achttien jaar eiland vertrokken ze naar Beieren, waar ze allebei verbonden waren aan het internaat Schule Schloss Stein. Veel muziek en theater, André heeft ook altijd gezongen en liederenavonden gegeven. Na hun pensioen verhuisden ze naar Berlijn, maar inmiddels zijn ze al weer enige tijd terug in het Saarland, waar hun gezamenlijke reis ooit begon. André schrijft boeken en columns voor de Stadtteilzeitung in Neunkirchen, geeft lezingen en dat alles en nog veel meer is te lezen op zijn website www.andrenoltus.de.

"Hallo, wat fijn, dat jullie er zijn", zei professor Berwanger, "mijn studenten en ik zullen de komende weken de tuin winterhard maken en wat fijn U te leren kennen", zei hij tegen moeder Clara. "Die, ik bedoel mijn studenten, maken de tuin dan weer mooi tot het volgens voorjaar." "Ik vind de tuin nu al mooi en ik vind het fijn U te leren kennen. Uw grootvader is zo vriendelijk om ons in zijn tuin te laten wandelen." En omdat dat zo is, zal ik met mijn studenten voor U, voor uw zoon en voor jou Willem, de tuin nog mooier maken. "Moeder Clara keek naar de grond en bloosde een beetje. Filip zat in zijn rolstoel en bewoog zich niet, zijn handen lagen op de leuningen, zijn voeten op de beide steunen. Alleen zijn gezicht was veranderd. Zijn mondhoeken stonden niet meer naar beneden en het leek, alsof zijn ogen lampjes waren geworden, het was, alsof ze licht gaven...