Baas boven baas
Deel 3 - De wondere wereld van de West-Europese cocaïnewereld

Na het aannemen van geld van het drugskartel, was er geen weg meer terug. Met open ogen ben je er toch blindelings ingetrapt. Je komt zomaar in de grootste problemen en bent de controle volledig kwijt. Je hebt daarbij niet alleen jezelf in gevaar gebracht maar ook de mensen die alle vertrouwen in je hadden sleep je mee in je misère! Eigenlijk blijkt dat je hetzelfde kunstje flikt wat het kartel bij jou heeft gedaan. En ook al waren je bedoelingen goed bedoeld, je had beter moeten weten! Dit laatste deel van Baas boven baas laat zien dat liefde, rijkdom en macht niet per se de garantie geven voor het goede leven dat je in gedachten had voor jou en je vrienden!

Kars Bakker (1972) uit Zwolle sluit zijn trilogie van Baas boven baas af met de titel De wondere wereld van de West-Europese cocaïnewereld. Het is het vervolg op deel 1 De keiharde wereld achter de illegale wietteelt en deel 2 De onvermijdelijke stap van de wietteelt naar de harddrugs. Het is het slotstuk, dat het verhaal tot een bloedstollend einde brengt. Mensen die de boeken hebben gelezen stellen dikwijls de vraag of de auteur dit allemaal zelf heeft meegemaakt . Het antwoord op die vraag zal hij iedereen schuldig moeten blijven, maar de auteur kan je wel vertellen dat er in sommige personages een deel van hem zit. Daarnaast heeft hij zoveel mensen ontmoet, dat hij durft te zeggen dat het volledige verhaal zomaar gebeuren kan. En dan denkt hij niet dat hij te veel heeft gezegd. Mocht je in de verleiding komen om je carrière uit dit boek te halen, raadt de auteur je dat ten strengste af! Het is een gevaarlijke trip die in de meeste gevallen nergens toe leidt. Steek je geld en je tijd in een studie, zodat je elke maand gegarandeerd geld op je bankrekening hebt staan. Geld dat je te allen tijde verantwoorden kan!

Robin was al druk aan het laden van de vrachtwagen bij deur veertien, toen zijn collega’s de werkvloer opkwamen. Thomas, die hem de eerste week zou inwerken, was ziek dus had Robins baas Henk besloten het te proberen met Robin. Hij zou alleen rijden, voor het eerst zelfstandig. Henk had hem laaddeur één toegewezen, omdat deze deur niet zo druk was. Ook had hij maar één deur gekregen omdat het anders te druk zou worden voor Robin, die zijn derde dag inging. Hij had nog maar twee dagen meegedraaid en nog niet zelfstandig gewerkt. De heftruck was voor hem ook nog nieuw. Zijn collega’s zouden deur twee nemen, zodat Robin de tijd kon nemen voor zijn eigen deur, zodat hij geen ongelukken zou maken doordat hij opgejaagd zou worden. Maar het ging natuurlijk direct al mis. Robin was eerder de werkvloer opgegaan om een beetje te wennen aan het besturen van de heftruck. De vrachtwagenchauffeur die hem had gevraagd of Robin zijn vrachtwagen alvast wou laden, omdat hij zo’n drukke route had, had dit niet moeten doen. De deur waar de vrachtwagen stond, was deur veertien en die deur was van één van de Harry’s. De Harry’s stonden bekend om hun roekeloze manier van rijden en hun extreem korte lontje. Dat was ook de reden dat de Harry’s de laatste vijf deuren hadden. Zo zouden ze niet overal rijden en werden er ongelukken en onenigheden voorkomen. Ze werkten er allebei al zolang de tapijtfabriek bestond, dus hoefde je ze niets wijs te maken en dat wou je ook liever niet. Elke vorm van communicatie met één van de heren, kon gemakkelijk ontaarden in een flinke ruzie. Laat staan dat je het lef had om met je heftruck in ‘hun’ gebied rond te rijden. En dat was Robin dus wel aan het doen. Hoe goed hij het ook bedoelde, het was niet de manier van werken en hij werd dan ook direct klemgereden door de Harry, die deur veertien normaal had. De andere Harry zette zijn heftruck achter die van Robin, zodat hij geen kant meer op kon. De Harry van deur veertien sprong van zijn heftruck en liep met een woeste blik in zijn ogen naar Robin toe. Robin slikte een keer en wachtte af wat er gebeuren ging. Harry zei fel: “Wat doe je hier? Zit jij nou gewoon mijn deur te laden? Wie ben jij eigenlijk en wie heeft jou gezegd dat je deze deur moest laden?”