Abel ontwaakt

Abel ontwaakt is een persoonlijke geschiedenis die zich opent op het moment dat Abel zich ten volle realiseert dat hij zijn sollicitatiegesprek heeft verkloot. Pjotr probeert Abel uit zijn shock te halen met een aantal gesprekken. Zij nemen volgens de methode van Pjotr volop de tijd voor deze gesprekken in verschillende Dordtse etablissementen en aan de keukentafel. Zij voeren terug naar Abels havoperiode in 1975-1977, Abel werd niet toegelaten tot de Havo in zijn dorp.
Op deze school neemt Abels leven een wending. Hij keert op de Tomos terug in zijn geboortestad Dordrecht. Drie docenten, een conciërge en drie sterke vrouwen laten de net zeventienjarige Abel ontwaken uit zijn fase van lethargie. Door hen ervaart hij de kracht van kennis, de kracht van echte vriendschap, zijn liefde voor Suriname en Naomi, voor zijn stad Dordrecht. Tijdens dit ontwaken wordt de jonge Abel bewust van het sociale en politieke leven en gaat hier actief naar handelen. Deze twee jaar blijken sterk bepalend te zijn voor zijn verdere leven.


Het verhaal is met oog voor detail, humor, en verfijnde zintuiglijke beschrijvingen geschreven. Vanaf het moment dat je op de eerste pagina het grand café binnenstapt voel, ruik en zie je de omgeving voor je, en dat blijft zo op alle locaties door het manuscript heen. Al met al een mooie en interessante geschiedenis.
Laura Blom juli 2021 (redactrice ambo)

Cor Snijders is in 1958 in Dordrecht geboren. Hij studeerde Politieke wetenschappen in Amsterdam. Momenteel werkt hij als docent politieke en bestuurskundige vakken aan het HBO. Abel ontwaakt, zijn persoonlijke geschiedenis, is zijn schrijversdebuut.

Misschien klinkt het u wat vreemd in de oren, maar alles wat ik vertel is echt gebeurd. Het zit zo: Ik ben door Jules uitgenodigd om op zondagmiddag een sollicitatiegesprek in het prachtige grand café Khotinsky te voeren. Jules is de drukbezette directeur van een landelijke organisatie en hij biedt invloedrijk beleidswerk aan. Echt een functie waar ik van droom. Tijdens onze uitgebreide app-sessies en telefonische contacten ter voorbereiding op ons gesprek wordt mij duidelijk op basis van welke criteria mijn capaciteiten zijn gewogen en niet te licht bevonden. Met de mij kenmerkende gezonde dosis zelfvertrouwen stap ik Khotinsky binnen.
Zodra ik de machtige deur open hoor ik de vertrouwde geluiden van een espressomachine, de rammelende kopjes en zie families gezellig aan de brunchtafels zitten. Kinderen genieten van de jus d’orange, de dames van een voorzichtige eerste witte wijn en de heren nippen aan een Trappist. In deze ontspannen familiaire entourage wacht Jules op mij. Hij heeft een strategische positie ingenomen en overziet als een veldheer de ruimte. Hij merkt mij onmiddellijk op zodra ik de deur opensla. Jules staat op en knoopt zijn colbert dicht als ik de laatste meters naar het tafeltje met twee voor mij te lage fauteuils afleg. Twee dubbele espresso’s zijn snel besteld. Binnen enkele minuten realiseer ik me dat ik niet lekker zit.
Het gesprek ontwikkelt zich in een ontspannen sfeer. We praten over zijn ervaringen om als Aziatische man te moeten leven in een witte samenleving en hoe het is om, hoe subtiel ook, steeds geconfronteerd te worden met het anders zijn. Ik herken de ervaringen uit de verhalen van mijn vrouw en onze al volwassen kinderen.