Hartenkreet
In handen van een loverboy?

Hartenkreet 

Volgens de Dikke Van Dale een ernstige uitlating van bezorgdheid. Dat is precies waar dit boek over gaat. Dochter Lesley is tot over haar oren verliefd en laat zich nogal vreemd uit over haar prins op het witte paard. Bij haar moeder, Marion, spelen onderbuikgevoelens op en gaan alle alarmbellen af. Iets in haar zegt: Blijf in contact met je dochter ondanks dat de relatie die zij aangaat alle grenzen, normen en waarden overschrijdt. Klopt Marions intuïtie? Ondanks dat haar gevoel en verstand een loopje met haar nemen.

Jolanda, 51 jaren jong en werkzaam in de thuiszorg. Deze bizarre corona tijd waarin wij nu leven heeft ook zijn positieve kant. Het verhaal wat zij schreef, lag al een tijdje in de kast. De afgelopen maanden heeft zij de draad van het schrijven weer opgepakt. Haar roman heeft zij vier keer herschreven. De vraag die steeds door haar hoofd spookte was: Zal ik het naar een uitgever opsturen? Jolanda is uit haar comfortzone gestapt en heeft de stoute schoenen aangetrokken. Met knikkende knieën heeft zij haar manuscript naar Boekscout opgestuurd. Niet geschoten is altijd mis en wie niet waagt wie niet wint.

Door de wind zwieren haar haren in het rond. ‘Hoi lieverd,’ zegt hij. Lesley omhelst hem en geeft een knuffel. ‘Zo, jij ziet er goed uit zeg.’
‘Ja, dat weet ik. Fijn dat je mij eraan herinnert,’ grapt ze. Haar lange haar strijkt ze met haar handen achter haar oren.
Brian schiet in de lach. ‘Zo, eigendunk zeg! Loop je mee naar mijn auto? Steken we daar een peukje op.’ Samen gaan ze in de wagen zitten. Brian zet de radio zachtjes aan. Op de achtergrond zingt Bruno uit volle borst “That’s what I like”. De raampjes staan op een kier om de sigarettenrook naar buiten te laten verdwijnen. Brian steekt zijn arm naar achteren en pakt van de achterbank een plastic tas. Hij zet de tas op zijn schoot en haalt er een pakje uit. ‘Hier, een cadeautje voor jou omdat je jarig bent geweest en omdat mijn hart smelt als ik jou zie,’ zegt hij glunderend. Het pakje is zorgvuldig ingepakt. Lesley kijkt verbaasd en maakt het voorzichtig open. Een zachte knuffel komt tevoorschijn.
‘Olaf! Wat leuk, mijn favoriete Disneyfiguur.’ Ze kijkt hem bezorgd aan. ‘Ik heb écht met je te doen hoor, na wat je mij gisteren allemaal verteld hebt.’ Ze geeft hem een dikke knuffel. ‘Beloof me één ding? Dit is het eerste en laatste cadeau dat je me geeft. Ik voel me er nogal ongemakkelijk bij, snap je?’ Olaf en het inpakpapier stopt ze terug in de plastic tas. ‘Om heel eerlijk tegen je te zijn, hoop ik niet dat ik een speeltje voor je ben.’
Brians mond valt open van verbazing. ‘Nou ja zeg, weet je wel hoeveel moeite en risico ik voor je neem? Besef je dat wel?’ sta-melt hij.
Geschrokken van haar eigen uitspraak, kijkt ze hem aan. Ik flap er ook altijd van die ondoordachte dingen uit, denkt ze. ‘Het is niet de bedoeling om je te kwetsen, maar ik wil gewoon eerlijk tegen je zijn.’ Ze neemt een trekje van haar peuk en blaast de rook door de kier van het raam naar buiten. ‘Wat ga je eigenlijk van het weekend doen?’ vraagt ze zo luchtig mogelijk. Ze wil vooral de sfeer tussen hen beiden goed en gezellig houden. De tijd die zij samen doorbrengen is al zo kort.
‘Oh, ik heb een optreden in Almere, dus met oud en nieuw ben ik onder de pannen,’ zegt Brian. Hij neemt een trekje. ‘En jij, wat ga jij doen?’ Al pratend ontsnapt er rook uit zijn mond.
‘Ach, ik denk dat ik een fles champagne opentrek, lekker gevaarlijk vuurwerk afsteek en mezelf volprop met oliebollen en appelbeignets,’ zegt Lesley op een niet al te serieuze toon. Ze zucht eens diep. ‘Ik ben gewoon saai thuis, het nieuwjaarsfeest waar ik naar toe zou gaan is om veiligheidsredenen afgezegd.’
Brian kijkt op zijn mobiel. ‘Sorry schat, ik moet ik er echt weer vandoor,’ zegt hij gehaast. Hij geeft Lesley een innige kus.
‘Ik dacht al zoiets te ruiken. Was het lekker?’ Lesley haalt haar neus op. Brian kijkt haar vragend aan. Hij opent het portier van zijn lichtblauwe wagen met opvallend sportieve velgen en gooit zijn peuk naar buiten. ‘Je ruikt nogal naar bier.’
‘Ach, ik drink thuis zo af en toe een pilsje. Anders niet hoor.’
‘Thuis? Je zit nu toch echt achter het stuur,’ merkt ze gevat op terwijl ze het portier opent om uit de wagen te stappen.