Ik heb het nog niet uitgelezen. Vind het een heel spannend boek. Moet wennen aan de stijl: iedere keer vanuit een andere persoon geschreven. Tot nu toe vind ik de problematiek bij jongeren nogal heftig beschreven. Ben benieuwd hoe het afloopt.
Samenvatting
“Ik val in een diepe, vredige slaap, wetend dat ik nooit meer wakker zal worden.”
Jim gaat met zijn vrienden op vakantie. Eenmaal op de bestemming aangekomen lijkt alles perfect te zijn. Echter niets is minder waar. Hoe langer ze bij elkaar zijn hoe meer duistere geheimen naar boven komen. De sfeer wordt steeds grimmiger en als een van de ‘vrienden’ dood wordt aangetroffen in het bos, slaat de stemming volledig om. Er heerst paniek en angst, er is argwaan en manipulatie. Is er nog iemand te vertrouwen? Is er een moordenaar in hun midden? Zullen er nog meer slachtoffers volgen?
Over de auteur
Lisa de Rooij (2003) woont met haar ouders en broer in een klein Brabants dorpje. Op jonge leeftijd schreef ze al verhalen en op haar vijftiende is Lisa begonnen aan haar debuutthriller Als de sterksten breken. Met het uitbrengen van dit boek gaat een lang gekoesterde wens in vervulling. Lisa heeft met haar boek een bloedstollend verhaal neergezet, waarin per hoofdstuk van perspectief wordt gewisseld, wat een interessante wending geeft aan het boek.
Productinformatie
- ISBN
- 9789464319958 / 978-94-643-1995-8
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 22-10-2021
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Thrillers
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 216
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
‘W-Wie i-is d-daar,’ stotter ik.
Mijn hart gaat misschien wel honderdvijftig slagen per minuut. Ik sluit even mijn ogen en pas na een minuut durf ik ze te openen. Ik hoor mijn eigen piepende ademhaling versnellen en dan zie ik een schim voor me verschijnen. Een schim die ik bijna niet kan zien en volledig gekleed is in het zwart, met zwarte muts over het hoofd. Mijn hart lijkt stil te staan. Ik begin te zweten, mijn ademhaling versnelt steeds meer.
‘Wie ben jij?’ weet ik fluisterend uit te brengen.
Zonder woorden stapt de schim mijn kant op. Ik loop steeds verder naar achteren en struikel dan over een tak. Ik val achterover op de grond, een harde klap wordt hoorbaar. Ik schaaf met mijn hand langs de tak en voel een warm straaltje bloed naar beneden lopen. De schim rent naar me toe, er worden handen om mijn keel gehouden. Ik stik, laat me los! Wie is dit? Wie staat hier voor me? Ik hap naar adem, mijn zicht vervaagt. Rode vlekjes dansen in mijn beeld. Wat gebeurt er? Ik schop en sla om me heen in de hoop iets te raken en ik probeer adem te zoeken, maar ik krijg het niet gevonden. Mijn lichaam begint erg ongecontroleerd te trillen en ik krijg stuiptrekkingen. Mijn ademhaling piept nog meer en gaat steeds langzamer. Ik heb lucht nodig, laat me los. Mijn hoofd schreeuwt om hulp, maar mijn lichaam lijkt me in de steek te laten. Plotseling voel ik een steek in mijn borstkas. Ik hap hopeloos naar adem en wil het uitgillen van de pijn, maar de lucht ontbreekt. Ik sluit langzaam mijn ogen. Mijn lichaam geeft het op. Ik begin nog heviger te trillen, compleet ongecontroleerd. Mijn keel wordt losgelaten. De schim rent weg, ik hoor voetstappen vervagen. Ik blijf naar ademhappen, maar ik weet niet meer hoe ik kan inademen. ‘Iemand help me,’ schreeuw ik zonder woorden.