Dinekes Dood
- Auteur
-
Jan van Loo
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Rouwverwerking
- Prijs
- € 15 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Als je laatste wens niet in vervulling mag gaan. In Dinekes dood beschrijft Jan van Loo de laatste levensjaren van zijn vrouw. Dineke wilde maar een ding en dat was vredig sterven. Dat verliep echter heel anders.
Over de auteur
Jan van Loo (1938) uit Winschoten, leerde in zijn jonge jaren Dineke kennen. Zij was zijn eerste en enige liefde die hij in 2015 verloor. Haar dood ging zeer zeker niet zoals zij dat wilde. Ze was afhankelijk van het verpleeghuis Old Wolde en de heersende opvatting van het personeel. Voor Dineke was het iedere dag weer loodzwaar. Jan, afkomstig uit het onderwijs heeft zijn vrouw verzorgd, gesteund, aangehoord en begrepen. In dit boek vertelt hij het verhaal van hun laatste jaren samen.
Productinformatie
- ISBN
- 9789464500165 / 978-94-645-0016-5
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 29-10-2021
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Rouwverwerking
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 48
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Ik zat nog maar een paar maanden op de kweekschool toen ik besloot om samen met een klasgenoot op zoek te gaan naar een ‘meisje’. Dat ging in Winschoten als volgt: je liep de Langestraat op en neer en probeerde contact te maken met meisjes aan de andere kant van de straat. Dat was spannend, want ik had nog nooit een meisje gehad en was zestien jaar. Mijn vriend had meer ervaring. Het was net vissen, opeens had ik beet. Maar mijn vriend zei: “Ben je gek? Die zijn veel ouder dan ons, die willen meer!” Oh, dat was nou ook niet de bedoeling. We hadden de moed inmiddels opgegeven en zouden naar huis gaan toen we plots twee meisjes zagen die dat schijnbaar ook van plan waren.
Mijn vriend die net als ik ook Jan heette, vroeg: “Wat denk je ervan?” Waarop ik zei: “Dat lijkt me wel wat maar dan moet jij die blonde nemen en ik die kleinere donkere.” Dat was goed.
We mochten de meisjes naar huis brengen. Zo ontmoette ik dus Dineke en dat voelde meteen zo vertrouwd dat het nooit meer is uitgegaan. Op haar grafsteen staat dan ook “mijn eerste en enige”.
Mijn vriend die net als ik ook Jan heette, vroeg: “Wat denk je ervan?” Waarop ik zei: “Dat lijkt me wel wat maar dan moet jij die blonde nemen en ik die kleinere donkere.” Dat was goed.
We mochten de meisjes naar huis brengen. Zo ontmoette ik dus Dineke en dat voelde meteen zo vertrouwd dat het nooit meer is uitgegaan. Op haar grafsteen staat dan ook “mijn eerste en enige”.
Reviews
Er zijn nog geen reviews over dit boek