Justin is negentien jaar en heeft zijn leven aardig op de rit. Een leuke studie, een mooi appartement en goede vrienden om zich heen. Toch heeft hij nog dagelijks last van nare herinneringen uit zijn jeugd. Met de hulp van zijn beste vrienden weet Justin de moed te verzamelen om zijn verleden onder ogen te zien. Eindelijk durft hij de confrontatie aan te gaan en het verleden definitief een plek te geven.
Vandaag is de dag om af te rekenen met het verleden. Vandaag is hoopvol. Vandaag telt.
‘Het slachtoffer heeft eerder aangegeven gebruik te willen maken van zijn spreekrecht. Is dit nog steeds het geval?’ vraagt de officier van justitie.
Justin gaat staan en haalt het opgevouwen A4-tje uit zijn broekzak. ‘Ja.’ Het klinkt krachtig en zelfverzekerd. ‘Heel graag.’
‘Goed. Ga je gang.’
Justin schraapt zijn keel. Stef draait zich om in zijn stoel, en enkele seconden kijken ze elkaar recht aan. Justins heldere blauwe ogen boren zich in die van Stef. Stef slaat zijn ogen neer en draait zich weer om. Justin kijkt naar de afhangende schouders, het gebogen hoofd. De gespierde armen, de gebalde vuisten. Hij haalt diep adem en vertelt zonder één keer op zijn briefje te kijken zijn verhaal.
Ilona Posthumus debuteerde twee jaar geleden met ‘Breekpunt’, een Young Adult over huiselijk geweld waarin de waarde van vriendschap centraal staat. In ‘Vandaag telt’ beschrijft Ilona hoe het, inmiddels enkele jaren later, gaat met Justin en zijn vrienden.
|