Samenvatting
David Engels is een succesvol zakenman en uitvinder van het “e-Xp-book”. Na de dood van zijn vriendin is hij van de aardbol verdwenen. Sam, een journaliste, vindt aanwijzingen van psychisch geweld, stalking en grensoverschrijdend gedrag. Zij wil de man confronteren met zijn promiscue verleden. In de eerste stad van de Nieuwe Wereld ontwikkelt zich een spel van aantrekken en afstoten tussen de jonge interviewster en de oudere “Conquistador”. Heen en weer geslingerd tussen sympathie voor hem en afkeer voor zijn verleden, probeert Sam te zoeken naar het waarom van Davids heimelijke gedragingen.
Over de auteur
Luc Eveline Jozef Samson, geb. 1957, groeide op in Kemzeke (Waasland-België) en regisseerde in het plaatselijk toneelgezelschap ’t Kelderken. Eerder schreef hij samen met vrienden komedies voor theater en bewerkte het jeugdboek “Een lege brug”, van de betreurde Dirk Bracke, voor Jeugdtheater Ondersteboven.
In 2017 stopte hij met werken en vertrok samen met vrouw en rugzak op wereldreis. Nu zoeken ze hun plekje onder de zon in Andalusië, Spanje.
De #MeToo beweging is de trigger geweest voor zijn eerste boek. Bij mannen die zich schuldig hebben gemaakt aan ongewenste intimiteiten, valt vaak hun heimelijke en systematische gedrag op. Andere mannen worstelen met hun verleden als ze hun intieme verlangens tegenover vrouwen, afwegen op de huidige schaal van welvoeglijkheid. Die spanningsboog vormt een interessant thema voor een fictief verhaal.
Inkijk
De paleta was klaar. Was het langs de buitenkant al een mooi plaatje, de verrassing kwam pas na enkele minuten likken vrij. Binnenin het ijsje zat nog een stroopachtige substantie met bijvoorbeeld de smaak van cocos. Het was de moeite waard om voor zo’n heerlijkheid even in de rij te gaan aanschuiven. Het gamma was eindeloos. Sam koos voor chocolade en ik ging voor de rare combinatie “cheesecake van passievrucht”.
Onze ijsjes waren zo hard diepgevroren dat onze tongen er even aan vast kwamen te zitten maar in de hitte, die ook in de vooravond nog present tekende, moesten we al snel koortsachtig likken om gedruppel te vermijden. We installeerden ons op een bank onder de nog overgebleven bogen van de ruïnes van het San Nicolás de Bari hospitaal.
‘Wat een prachtig ijssalon,’ zei Sam. ‘Heb je de gestileerde slogan gezien die op het bord stond geschreven? Weet je wat het betekent?’
‘Ja,’ beaamde ik. ‘Dat is nu net wat me zo aantrekt in deze mensen. Er hangt steeds een sfeer van “Alegría” rond hen, levensvreugde. Er stond: “La vida es como helado, disfrútala antes que se derrita.” Je moet genieten van het leven, voor het tussen je vingers wegsmelt.’
Ik strekte mijn benen, schoof onderuit op de bank en zuchtte diep en lang.
‘Ik weet dat het moeilijk voor je is, David,’ zei ze aarzelend, ‘om er over te praten, bedoel ik. Maar ik ga het je toch vragen. Wat is er met Jana gebeurd? Is ze ook in je handen weggesmolten?’
Ze keek me aan. Mijn ogen werden waterig. Ik kon even niet praten.
‘Jana,’ fluisterde ik. ‘Het leven is een ijsprinses, ja, dat is het. Ongevoelig en koud.
