Heftig verhaal, prachtig geschreven. De schrijfstijl van deze schrijfster zorgt ervoor dat het verhaal makkelijk te volgen is en goed binnenkomt. Ik heb dit boek met alle aandacht en plezier gelezen en de verhalen uit deze heftige familiegeschiedenis hebben mij geraakt!
Samenvatting
Na de dramatische familiegeschiedenis Izaak en Johanna, wordt nu het verhaal verteld van hun twee zoontjes. De twee broers, Isaak en Dick, zijn elf en acht jaar oud als hun moeder overlijdt aan TBC. Zij groeien op zonder moeder en een afwezige vader. Zij stappen zonder problemen van het ene milieu (dat van hun grootvader, Dirk Janse, de toneelspeler in Rotterdam) naar het andere (dat van hun grootvader Isaak Heeren, de keurige procuratiehouder in Bloemendaal). Maar waar groeien zij op? Wat komt er van hen terecht? Komen zij ongeschonden de oorlog door?
Over de auteur
Paulien Heeren (1961) debuteerde met de gedramatiseerde familiegeschiedenis Izaak en Johanna. In dit boek Isaak en Dick vertelt zij het verhaal van hun zoontjes na het overlijden van hun moeder. “Wat heb ik een groot respect gekregen voor mijn overgrootouders Loekie en Dirk Janse.”
De opvoeding van een kind moet beginnen honderd jaar voordat het wordt geboren; bij zijn grootouders.
(Samuel Ellis Wishard 18-12-1825 – 11-11-1915)
Productinformatie
- ISBN
- 9789464501612 / 978-94-645-0161-2
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 07-01-2022
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 182
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Ja
Inkijk
De begrafenis van Annie werd drukbezocht en nog dagen erna ontvangen Dirk en Loekie kaarten en briefjes met lieve en troostende woorden. Vanuit het hele land ontvangen zij post van theaterdirecties, collega toneelspelers en bekenden.
Dirk merkt dat de jongens zich vreemd gedragen. Over hun moeder wordt wel gesproken, ook over haar ziekte en over haar dood. Dirk vindt de broertjes nog te kwetsbaar om de afscheidsbrief van Annie te laten lezen, dat kan altijd nog. Er is iets anders aan de hand. Ze gedragen zich te keurig en ze zijn te lief voor elkaar en voor Dirk en Loekie. Het komt op hem over alsof ze bang zijn om te veel te zijn. ’s Avonds in bed heeft hij het erover met Loekie: “Heb jij nou ook het idee dat de jongens iets dwars zit? Buiten het verdriet van de dood van Annie?”
Loekie zucht: “Ja, dat was mij ook al opgevallen. Ze zijn wel erg braaf. Helpen met alles voordat ik erom heb gevraagd. Ik heb de hele week geen omkijken gehad naar de afwas. Ze halen kolen bij de kolenboer, zonder te mokken. Elke boodschap lijkt wel of ze naar de speeltuin mogen. Ze spelen ook veel buiten en Dickie zit vaak bij Max.”
