Dagboek Gebroken Roos
Alles is voorbestemd

Het boek gaat over en jonge vrouw die door een verkeerde diagnose van haar huisarts, ziek wordt en komt te overlijden aan kanker. Thomas en hun enig zoontje Pieter, komen in een rollercoaster terecht en zoeken hulp bij een psychiater. Thomas doneert het hart van zijn overleden vrouw aan een kindje van zeven jaar. Thomas neemt een Advocaat in de arm en er wacht hem een lang en zwaar proces. Thomas richt een vzw op en krijgt de naam 'Christa'. Op een communie feestje leert Thomas de moeder van het meisje die het hart heeft gekregen van zijn overleden kennen en worden vrienden. Hoe het allemaal verder verloopt dat moet de lezer zelf ontdekken..

Lieve Neve is getrouwd en heeft drie kinderen, drie kleinkinderen en drie achterkleinkinderen.
Op drie december 2011 kreeg ze het verschrikkelijke nieuws te horen dat haar zoon aan een zwaar werkongeval was overleden. Haar verdriet was intens. Op een gegeven moment was het alsof haar
zoon haar de ingeving gaf: “Schrijf jouw verhaal.” Sindsdien is ze blijven schrijven, met als resultaat haar derde boek
Liefde waaide als een wervelwind door haar leven. Lieve en haar man proberen hun leven terug op de rails te krijgen en samen met het gezin te genieten van hun leven. Dit verhaal wilde ze schrijven omdat ze weet dat er heel veel vrouwenproblemen hebben door allerlei misverstanden. Lieve heeft het geluk gehad om na haar scheiding getrouwd te zijn met een man die al heel wat heeft meegemaakt in zijn leven. Ze hebben elkaar gevonden als ‘soulmates’.
Ondertussen heeft ze een vierde boek geschreven de titel: Dagboek Gebroken Roos - Alles is voorbestemd.

Na zijn legerdienst was Thomas zo zelfstandig geworden dat hij eraan dacht om alleen te gaan wonen. Hij was 21 jaar en hij wilde geld verdienen om zijn eigen stekje te betalen en hij vond dat hij lang genoeg onder moeders vleugels was blijven wonen. Hij vond dat het nu tijd was om uit te vliegen. Zijn studie van psychologie heeft hij spijtig genoeg niet afgemaakt. Thomas zocht werk liefst in de zorgsector of geestelijke gezondheid. Hij ging naar een interimkantoor en hoopte dat hij vlug zijn droom job zou vinden. Voorlopig moest hij tevreden zijn met werkjes die het interimkantoor hem aanbood. Ondertussen was hij op een studentenkot gaan wonen, meer kon hij niet betalen. Hij mocht altijd naar zijn moeder bellen als er een probleem zou zijn op financieel gebied.
Als ontspanning ging hij af en toe naar een dancing waar al de jeugd bijeen kwam. Het is in die bewuste dancing dat Thomas een meisje (dat later zijn vrouw is geworden) heeft leren kennen. Op een dag vertelde hij aan mij hoe hij kennis had gemaakt met haar.
“Ik zag haar aan een tafeltje zitten met nog andere vriendinnen. Het viel me op dat ze gitzwart haar had, en wat me nog opviel waren haar mooie donkere ogen. Ik wilde haar zo graag ten dans vragen, maar ik wist niet goed hoe ik haar moest aanspreken. Ik nam al mijn moed bijeen en stapte op haar af en vroeg haar ten dans. Tijdens de dans maakte ik kennis met haar en vroeg haar naam.” Ze zei, dat ze Christa noemde.
“Aangenaam, mijn naam is Thomas,” zei ik wat verlegen. We bleven heel de avond op de muziek van de jaren 60-70 dansen en praatten over van alles en nog wat. We zijn heel de avond bijeengebleven, een tweede afspraak bleef niet lang uit. Niet veel later beseften we alle twee dat we voor elkaar geboren waren en uiteindelijk zijn we een koppel geworden.
Ik was blij zo blij voor hem en zei tegen hem: “Zoon ik ben blij dat jij je meisje hebt gevonden.”