Samenvatting
AAN HET EIND VAN ZIJN LEVEN trekt een plichtsbewuste, perfectionistische oud-militair zich terug in een chalet in de bossen om zijn oorlogsmemoires af te werken en om de balans van zijn leven op te maken. Daardoor krijgt hij de kans om het onverwerkte verleden waarmee hij worstelt, los te laten...
Terug naar Camelot is een sfeervol en intiem verhaal, gebaseerd op de waargebeurde ontsnappingen van het hoofdpersonage, Vic tijdens Wereldoorlog II.
Over de auteur
Productinformatie
- ISBN
- 9789464501339 / 978-94-645-0133-9
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 03-12-2021
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 148
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Vroeg in de morgen werd ik gewekt door krassende kraaien. Ik
wist niet meteen waar ik was. Mijn hoofd zat in een waas. Die
verdween trager dan de nevel, die in plukjes aan de begroeiing
rond het veld was blijven hangen en dauw had achtergelaten op
het groen tussen de stoppels. Elke spier in mijn lijf trok tegen.
Mijn klamme kleren kleefden tegen mijn huid. De ochtend rook
naar hooi en veldkruiden. Ik meende boerenwormkruid te herkennen. Koekenkruid noemde moeder het. Het lag bij ons thuis
tussen de balken onder het dak, tegen onheil. Op de slaapkamer
hing het in een tuiltje tegen de wand, om vliegen en muggen buiten te houden. Moeder plukte de jonge blaadjes in de lente en
verwerkte die in pannenkoeken. Goed voor de weerstand en tegen wormen. Moeder wist veel over kruiden. Koekenkruid tegen
onheil en plaagdieren en bijvoet in je schoenen tegen pijnlijke
voeten. Die had ik. Ik masseerde de vermoeidheid eruit en dacht:
ik moet dat misschien maar eens proberen. Er stond genoeg bijvoet in de berm.
De kraaien cirkelden als gieren boven mij. Ik riep ze met schorre
keel toe, dat ik godverdomme nog leefde. Ze krasten onverstoord
verder in een helderblauwe lucht. Ik stond op en strekte mijn
spieren. Ik knabbelde een handvol harde koekjes en likte dauw
van de klaver in het veld. Mijn knieën deden minder pijn, mijn
nijpende angst was zo goed als weg. De ontmoeting met de boerin en de schildwacht, de dag voordien was een test geweest en
die had ik goed doorstaan. Mijn vertrouwen was gesterkt.
Ik besloot om het ritme aan te houden waarin ik tijdens de talloze marsen van mijn opleiding was getraind: vijftig minuten
marcheren, tien minuten rust. Om niet totaal uitgeput in Berlijn
aan te komen, wilde ik niet méér dan dertig kilometer stappen.
Liever een tweede nacht onder de sterren doorbrengen, om de
volgende dag minder afgepeigerd mijn bestemming te bereiken.
In mijn hoofd zat het plan goed, maar de mens wikt…
Reviews (8)
Heel mooi en gevoelig geschreven.
Ontsnappen uit WOII ...daar ontsnap je “als mens” je hele leven niet meer aan.
Bijzonder mooi beschreven.