Het grote bos
Toby ontdekt de betoverende lente

Het grote bos. In dit boek leren we Toby kennen, niet alleen Toby, maar vele andere dieren. Dit op zich is al erg bijzonder maar de avonturen en belevenissen van Toby en alle andere diertjes zijn grappig, verfrissend, aandoenlijk maar bovenal zijn ze betoverend! Toby leert in dit fantastisch kleurrijke boek de geheimen van de lente en de dieren in het bos kennen. Op elke stap van zijn reis door het bos leert hij ons ook weer iets. Door open te staan voor dingen welke hij nog niet kent leert Toby samen met ons dat het bos een hele speciale plek is. We krijgen de kans mee te kijken, te leren, mee te spelen en deel uit te maken van dit prachtige betoverende verhaal

Ramona M. Cameron is al vanaf haar vroegste herinneringen betoverd door de natuur. Als kleine meid zocht zij al graag naar dieren om te bestuderen en later weer vrij te laten. Met ouder worden kwamen er ook dieren naar binnen. Vaak bijzondere dieren, en dieren welke wat extra zorg nodig hadden. Nu Ramona volwassen is en zelf moeder, is helaas gebleken dat zij erg ziek is en vaak in bed te vinden om deze reden, maar ook het bed en haar rolstoel houden haar niet tegen in haar passie voor de dieren en planten om haar heen. Haar jongste dochter is mede door alle dieren thuis en mama haar verhalen ook bevangen door de liefde voor natuur en samen kweken zij zelfs tropische vlinders thuis. Het schrijven van boeken geeft Ramona afleiding en kan ze met een goede dosis fantasie ook andere kinderen op een leuke manier kennis laten maken met de natuur. En dit is exact wat zij doet in haar eerste boek. Ramona is van plan vooral voor kinderen nog veel andere boeken te schrijven. Belangrijk voor haar, zo inclusief mogelijk te zijn door bijvoorbeeld een QR code voor blinde en slechtziende kinderen in het boek te plaatsen

Na zijn frisse duik vervolgt Toby met veel plezier zijn
avontuur door het bos.
In gedachten loopt hij tussen de bomen en struiken.
Ineens hoort hij een klein stemmetje roepen: “Hey
joehoe!”
Toby kijkt rond.
“Hier! Hier beneden!” roept het stemmetje.
Hij kijkt naar beneden en ziet een klein diertje vlak voor
zijn hoeven staan.
Hé, wat een grappig beestje, denkt hij.
Hij bukt om haar wat beter te kunnen bekijken.
Zo’n dier kent hij nog niet.
Ze is lang, mooi, groen en heeft wel zes pootjes in setjes
van twee.

Nieuwsgierig vraagt Toby: “Wie ben jij? Jou ken ik nog
niet en ik heb nog nooit iets gezien wat op jou lijkt.”
Het diertje zegt vrolijk giechelend: “Ik ben ik een rups en
ik heet Mila.”
“Aangenaam,” zegt Toby net zo vrolijk.
Mila kijkt even nieuwsgierig terug naar Toby. Ze vraagt:
“En wie ben jij?”
Toby antwoord: “Ik ben een hert en ik heet Toby.”
De vrolijke Mila zegt zachtjes: “Hallo Toby, wat leuk je te
leren kennen.”

Toby heeft nog nooit een rups gezien en vindt Mila erg
interessant. Hij vraagt waar Mila naartoe gaat.
Mila zegt dat ze op zoek is naar haar lievelings voedsel.
Toby vraagt: “Wat eet een rups dan eigenlijk?”
Mila antwoordt enthousiast: “Blaadjes! Heel veel blaadjes.
Maar niet elk soort blaadjes,” legt ze uit. Ze heeft een boom gevonden met haar lievelingsblaadjes. Mila zegt:
“Het is die boom daar.” Ze wijst naar de boom vlakbij.
“Maar waar was jij naar op weg, Toby?”
Het hertje antwoordt blij: “Naar mijn vrienden.”
Het kleine rupsje vindt dat leuk voor Toby. Hij vraagt of
ze soms mee wil. Mila antwoordt: “Nee! Nee, dank je, ik
moet eten.”
Rupsen moeten heel veel eten, zodat ze goed groeien
voor later.
Toby snapt het en vraagt of hij haar mag opzoeken af en
toe, daar in haar lievelingsboom. Dat vindt Mila wel heel
gezellig.
“Maar nu moet ik echt gaan,” zegt ze met een hongerige rommelbuikje.
Toby moet een beetje lachen om het gerommel.
Blijkbaar heeft ze echt veel honger.