Heb uw lot lief
Hoe Wil en haar vriendinnen baas willen blijven over de eigen dood
- Prijs
- € 21 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Denk jij er ook wel eens over na?
We komen alleen op deze wereld, maar gaan er ook alleen weer vandaan. Hoe zal het einde zijn? Rustig, vredig en zacht? Of in een wazig bestaan van volstrekte vergetelheid. In het boek “Heb uw lot lief” willen Wil en haar vriendinnen zelf bepalen wanneer het einde van hun leven daar is. Helaas, dat kan niet zomaar. Immers de voorgestelde “pil van Drion” is nog steeds een utopie. Een ongrijpbare werkelijkheid. Hoe lossen deze vrouwen dit op? Dankzij een jonge generatie vrouwen, in een parallel leven, komt er een verbijsterende ontknoping. Een bijzonder boek over een groot levensvraagstuk.
Over de auteur
Marja van der Kolk (1959) woont in Soest met haar man en hun onafscheidelijke vriend, hond Bob. Hier zijn ook hun drie kinderen opgegroeid. Als wijncoach is ze helemaal thuis in de grote wijnwereld. Ze reist graag door de wijnlanden van Europa. Schrijven en lezen is haar van jongs af aan met de paplepel ingegoten. Spelen met woorden is het spel dat ze het allerliefste speelt! Als schrijver voelt ze zich helemaal op haar plek! Het schrijven van dit eerste boek is een waar feest geweest.
Productinformatie
- ISBN
- 9789464502275 / 978-94-645-0227-5
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 07-01-2022
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 228
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Nee
Inkijk
‘Jan toch, wat heb je ons laten schrikken. Hoe gaat het met je?’
‘Zuster,’ fluistert hij schor, zijn ogen half gesloten, ‘zuster, wil je me helpen, zuster?’
‘Tuurlijk Jan.’ Wil schiet als vanzelf in haar oude verpleegstersrol.
‘Wat kan ik voor je doen? Zeg het maar.’
Jan Krager staart naar Wil, maar zegt verder niets meer. Voorzichtig pakt Wil zijn hand. ‘Heb je pijn Jan? Is je dochter al op de hoogte gebracht?’
‘Mijn dochter? Julia? Dat weet ik niet. Maar Wil, ben jij dat Wil?’
‘Ja, Jan, ik ben het. Wat kan ik voor je doen? Zeg het maar.’ herhaalt ze.
Tot haar ontroering ziet ze tranen over zijn wangen rollen. Voorzichtig dept ze deze met een tissue weg.
‘Stil maar, Jan, het komt allemaal goed. Ik zal Julia bellen, maar hoe kom ik aan haar telefoonnummer?’
‘In mijn kamer, naast de telefoon ligt een klapper. Daar staat het in, Julia Krager.’
‘Hello, this is Julia Krager speaking,’ klinkt het later op de middag in het Engels. Wil legt uit wie ze is, en brengt omstandig de beladen boodschap.
‘Het gaat wel goed komen hoor, Julia, maar hij is erg overstuur. Ook wel heel eenzaam zo zonder je moeder. Zweden is ook niet om de hoek!’
‘Oh, mevrouw van der Poel, wat een nare boodschap.’
Dan is het stil aan de andere kant van de lijn. Wil wacht. Aarzelt.
‘Julia, oud worden en eenzaam zijn, het staat ons misschien allemaal te wachten. Wat is je plan? Kom je naar Nederland? Wanneer kun je hier zijn?’
‘Eh, mevrouw van der Poel, dat is een beetje een probleem. Ik sta net op het punt om naar Griekenland te vertrekken.’
‘Ach, voor je werk?’
‘Nou, nee. Maar ik zal straks contact opnemen met mijn vader.