Samenvatting
Een gehucht, een fjord, een berg genaamd Risar, de volwassen Finn en zijn ouders, de andere dorpsbewoners en de stad in de verte. En veel schapen, heel veel schapen. Een bedrijf gaat graven in Risar, dat verstoort de rust. Hoever kan dat graven gaan? En wat doet dat met de mensen in het dorp, met Finn en zijn ouders? Risar laat zien hoe het een het ander beïnvloedt, het gaat over loyaliteit en overleven, over hoe je overeind blijft als de stutpalen van je bestaan neergaan. Waar zoek je dan houvast, troost, nieuwe stutpalen? Niets staat op zichzelf.
Over de auteur
Productinformatie
- ISBN
- 9789464501889 / 978-94-645-0188-9
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 24-12-2021
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 178
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Nee
Inkijk
'Het dorp verandert,’ zeg ik als we even later op de veranda
koffiedrinken. Risar torent boven alles uit in het dal. ‘Ze komen
moeders brood niet meer halen.’
Petter knikt. Natuurlijk knikt hij. Vader en Petter waren de
enigen die tegen het graven waren. Wijze mannen naar wie
niemand luistert.
‘Het dorp sprankelt niet meer. Alsof de energie uit de mensen
wordt getrokken. Niet alleen uit de mensen, uit de lucht die ze
inademen,’ zeg ik.
‘Als je eenmaal een stap hebt gezet kun je die niet meer
ongedaan maken. De mensen willen terug, maar dat kan niet. Ze
doen het een maar willen het ander. Dat wringt.’ Hij port met de
neus van zijn klomp in het zand.
‘Het geeft witte gezichten, vlekken in de nek en schrale huid,’
zeg ik. ‘Lola zat Hans met een mestvork achterna. Het hoofd op
hol.’
De transportband ratelt onafgebroken. Stort steen in het
vrachtschip. Zo’n geluid draagt ver.
‘De verandering kruipt omhoog langs de bergen, spreidt een
deken uit over het dorp en verstikt het,’ zegt hij.
Petter dichtte veel, boven in zijn hutje op Risar. Eenzame
hoogte leerde hem dat. Het is de taal van een man die veel
nadenkt. Van een mens die het leven observeert.
Door de openstaande deur hoor ik mensen klappen op de
televisie.