Bijzonder ervaringsverhaal, goed verwoord. Verluchtigd met WhatsApp gesprekken, recht uit het hart. De rollercoaster van 5 jaar, is die nu ten einde of niet?
De amputatie heeft in stilte plaatsgevonden
als angst door borstkanker je gevangen houdt
- Auteur
-
Monique van der Linden
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Reviews
- 5,0 / 5 (1 reviews )
- Prijs
- € 19 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Waar ligt je breekpunt? Hoe veerkrachtig ben je?
Op deze vragen heeft Monique de afgelopen vijf jaar het antwoord gevonden. Zij ervaarde dat het soms lijkt of iedereen een jaar na de diagnose borstkanker weer fris en vrolijk verder leeft en een praktijk start als coach bij kanker. Maar gedurende het proces ging zij keer op keer over haar grenzen heen en werd zij door angst bevangen. De veerkracht die zij in het eerste jaar na diagnose nog had, kon zij niet behouden. Angst en onzekerheid over de toekomst zorgden ervoor dat zij werd belemmerd om haar leven weer op te pakken. Verder leven? Ze wist niet zo goed hoe ze dat dan moest doen.
Over de auteur
Monique (1966) is getrouwd met Maarten en samen met dochter Moniek wonen zij al ruim 20 jaar in een voormalige school in Amersfoort. Zij geniet van vakanties met haar gezin, bezoekt graag een terras en vindt het fijn om af te spreken met familie en vrienden om samen te eten of te borrelen.
Met veel plezier werkt zij als adviseur werkzoekenden, wanneer zij in juni 2016 als donderslag bij heldere hemel de diagnose borstkanker krijgt. Dit nadat zij voor de eerste keer was opgeroepen voor het bevolkingsonderzoek. Juist op het moment van de diagnose voelt Monique zich buitengewoon goed en dat maakte het voor haar moeilijk te geloven dat zij ziek was.
Een aantal jaren na de diagnose bedacht zij dat het uitwerken van haar ervaringen een mooi naslagwerk zou kunnen zijn voor haar dochter. Tijdens het schrijven ontstond het idee dat er wellicht lotgenoten zijn die zich in haar verhaal herkennen.
Productinformatie
- ISBN
- 9789464503432 / 978-94-645-0343-2
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 25-02-2022
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 126
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Omdat ik behoorlijk van slag ben en trillende handen heb, zegt Anneke dat ik beter naar huis kan gaan. Maar ik heb nog een afspraak met een werkzoekende die over een kwartier bij me is. Anneke gaat regelen dat mijn afspraak overgenomen wordt en ik ga naar Edith van de planning om te bespreken hoe het morgen moet met de LinkedIn training. Ik vertel haar over het telefoontje dat ik gekregen heb en breek. Huilend maak ik me nog druk over de LinkedIn training en vertel haar dat ik niet naar huis kan gaan. Want daar is mijn lief Maarten aan het klussen en ik wil hem dit nieuws niet brengen. Edith troost me en zegt dat ik echt naar huis moet gaan om het te vertellen. Zij gaat de rest wel regelen en we spreken af dat ik haar op de hoogte houd. Ik voel me weer wat rustiger en we geven elkaar een knuffel. Ze wenst mij veel sterkte en ik loop naar beneden. Zonder na te denken loop ik de gespreksruimte in omdat mijn zwager Bart nu in gesprek is met een collega. Storen tijdens zo’n gesprek is natuurlijk niet de bedoeling maar ik doe het toch. Zonder inleiding vraag ik kort en bondig aan Bart of ik na het gesprek met hem mee mag rijden naar huis. Hij gaat Maarten helpen met het leggen van een nieuwe vloer in de keuken. Bart zegt dat het prima is en zowel hij als mijn collega kijken me wat ongemakkelijk aan. Ik ga in de hal zitten wachten tot Bart klaar is. Als we buiten zijn vertel ik hem over het telefoontje van de huisarts. Hij is de eerste van de familie die het hoort en het helpt mij om er in de auto over te praten. Daardoor kan ik mijn emoties een beetje reguleren. We gaan even langs zijn huis om iets op te halen en nog naar de supermarkt om vervolgens toch echt naar huis te gaan en Maarten het nieuws te vertellen. Ondertussen denk ik na over hoe ik dit moet gaan vertellen aan Maarten en onze dochter Moniek. Met in mijn achterhoofd dat mijn schoonzus Poch een jaar daarvoor is overleden. En Moniek is pas dertien! Thuis aangekomen lopen Bart en ik de keuken in en vraagt Maarten waarom ik zo vroeg thuis ben. Ik vertel zo emotieloos mogelijk over het telefoontje, de afspraken van morgen in het ziekenhuis en dat ik te horen heb gekregen dat het er niet goed uitziet. Maarten laat letterlijk alles uit zijn handen vallen en loopt naar buiten. Geëmotioneerd zegt hij: “Dat ga je me echt niet flikken hoor”. Vorig jaar is zijn zus overleden. En nu dit! Het is de slechtste dag ooit voor Maarten en mij. Stil, verdrietig en bang voor wat er komen gaat. Maarten gaat samen met Bart verder met de keukenvloer en ik zit de hele middag wezenloos voor me uit te staren. We weten gek genoeg niets beters te doen. Ik ga naar de woonkamer om mijn broer Walter een berichtje te sturen.