Ik, Annemarie
Wat zou je doen, als je zou durven?

Annemarie is tien jaar samen met haar vriendin Nikki, als ze Nikki betrapt met een ander. Annemarie zet een punt achter de relatie en beseft zich daarna pas hoe ziekelijk deze relatie was. Ze heeft geen idee wie ze eigenlijk is, omdat ze in hun relatie niets anders is geweest dan de slaaf van een narcist. Annemarie bedenkt een lijst met 101 dingen die ze wil gaan doen om zo te ontdekken wie ze nu echt is. Met vallen en opstaan, angsten overwinnen en beste vriend Erik aan haar zij, ontdekt Annemarie het leven. Haar eigen leven! En wat is het leven eigenlijk mooi, als je ervoor open durft te staan.

Hanneke Goessen (1990) woont met haar vrouw in Zuid-Limburg. Op de basisschool schreef ze al graag korte verhaaltjes en ontstond de droom om later een boeken te schrijven. Hanneke schrijft over wat haar bekend is; door een pestverleden ontwikkelde ze een angststoornis. Hierdoor raakte ze verwikkeld in relaties die niet goed voor haar waren. Na jaren van therapie, coaching, zelfreflectie en lieve familie en vrienden aan haar zijde, deed ze wat Annemarie deed; ze zette zichzelf op nummer 1. Doodeng! Ze ging dingen doen die ze eigenlijk helemaal niet voor mogelijk hield (scheiden, alleen wonen, uitgaan, daten) en ontdekte waar ze eigenlijk toe in staat is en hoe sterk ze is. Inmiddels is Hanneke een sterke vrouw en gelukkig getrouwd met haar vrouw Lieke en hebben ze samen hond Lotje en hamster Louis. Leuk feitje: toen Hanneke dit boek schreef, kende ze Lieke nog niet. Lieke is verpleegkundige, heeft krullen en groene ogen en heeft een wereldreis gemaakt. Annemarie wordt in het boek verliefd op verpleegkundige Mijke, met krullen, groene ogen en die een wereldreis heeft gemaakt, Vooruitziende blik?

'Hoe vind je jezelf eruitzien? Je kledingstijl? Je hele stijl eigenlijk.’ 'Wat wil je nou zeggen, man? Dat ik er niet uitzie?’ Ik begin boos te worden. Erik blijft echter heel rustig. ‘Nee, schat, alleen dodelijk saai en burgerlijk. En ik vraag me af of je er echt werk van maakte of dat Nikki je kleren uitzocht en jij er verder niks over mocht zeggen.’ Er gebeurt iets met me. Ik kan het niet uitleggen. Ineens wordt alles helder. Eindelijk begrijp ik waarom Erik me al die dingen vraagt. Eindelijk zie ik het in. Ik doe mijn mond open, maar er komt geen geluid uit. Ik kijk naar Erik, die mijn hand pakt. ‘Wat denk je nu, schat?’ Ik blijf hem aankijken, wil van alles zeggen, maar de woorden komen er niet uit. Ik sta op van de tafel om … ja, waarom eigenlijk? Verward kijk ik om me heen. Dan barst ik in huilen uit. Erik komt naast me staan en slaat zijn arm om me heen. Als ik wat rustiger ben, ga ik weer zitten. Erik neemt zo’n diepe hijs van zijn sigaret dat ik bang ben dat zijn longen ontploffen. Ik neem een slok van mijn wijn en zucht diep. Er komt een gevoel naar boven dat ik nooit eerder heb gevoeld. Het is ongekend sterk. Met een felle blik kijk ik Erik aan. ‘Ik wil dit niet meer, Erik. Dat kutwijf heeft me gekneed tot iets wat zij wilde hebben. Ik heb nooit mezelf kunnen of mogen zijn. Nooit! Het is afgelopen, klaar! Ik ben Annemarie en ik heb geen fucking idee wat dat betekent, maar daar ga ik achter komen. Met een harde klap zet ik het glas weer op tafel. Erik kijkt naar me en zegt: ‘Wat voel je nu, schat? Wat denk je? Ik zie weer lichtjes in je ogen branden, klopt dat?’ Ik kijk hem aan. ‘Ja. Ik wil weten wie ik ben. Ik ga alles anders doen. Ik ga alles doen wat ik wil doen en laat me door niets of niemand tegenhouden. 'Durf je dat ook?' Bonk. Hallo realiteit.