Gif(t) van de Bunker
Een controversionele vondst uit WO II

Een aannemer begint met het afbreken van een grote, betonnen bunker, een overblijfsel uit de Tweede Wereldoorlog die op zijn bedrijfsterrein staat. Al bij de eerste sloopwerkzaamheden ontdekt hij dat er, goed verborgen onder de bunker, een grote kelder aanwezig is en stelt hij vast dat hier in het geheim tijdens de oorlog door speciaal geselecteerde dwangarbeiders bijzondere werkzaamheden werden verricht voor de Nazi’s. De aannemer ontdekt het lugubere geheim van de bunker en besluit een deel hiervan te verkopen. Het buiten de boeken houden van de onwettige inkomsten brengt hem in contact met de gerechtelijke macht op verdenking van fraude en belastingontduiking. Gekweld door gewetensbezwaren besluit hij zijn kinderen alles te vertellen over zijn vondst.

Auteur Cees Knegt is een gepensioneerd Manager Engineering. Na veertig jaar werken in de techniek met elke week heel veel uren maken en weinig vrijetijd over, heeft hij als gepensioneerde zijn droom om ooit schrijver te worden nu werkelijkheid gemaakt. Het verhaal over het gruwelijke geheim van de bunker speelt al jaren door zijn hoofd en het manuscript heeft hij dan ook in drie maanden op papier kunnen zetten. Hij is klaar met zijn eerste boek, maar heeft geen kans om zich nu te gaan vervelen, want het vervolg op Gif(t) van de Bunker en een derde boek, een misdaadroman, zijn al in de maak. Hij schrijft als hobby, maar hoopt dat mensen zijn verhalen gaan lezen en aan het lezen ervan net zo veel plezier zullen hebben als hij aan het schrijven.

Hij gaat terug naar de eerste gang en de ruimte met de afgesloten deur, de deur opent naar binnen en Jo plaatst de koevoet tussen de deur en de post, ter hoogte van het slot. Het gaat eigenlijk heel gemakkelijk, alles is zo verroest dat het slot gewoon direct uit de deur en sponning barst.
Jo wordt een vieze stank gewaar door de opening in de deur, nog niet eerder heeft hij zoiets geroken in de kelder, het stinkt hier verschrikkelijk. Misschien omdat nu het grondwaterpeil is gezakt, worden er rottende elementen aan de lucht blootgesteld en dat is nu te ruiken. Jo duwt tegen de deur en ondanks dat het slot al is uitgebroken, gaat dat toch niet gemakkelijk. Hij zet even wat extra druk, door met zijn schouder tegen de deur te duwen. De deur wijkt met een schurend geluid en het voelt alsof er iets achter de deur moet worden weggeduwd. Jo schijnt met de zaklamp langs de deur die nu een kwart openstaat en schrikt, want in het licht van de lamp zijn delen van een verteerd stoffen jasje met daarin menselijke botten zichtbaar, sommige van de botten die vroeger handen waren, liggen nu los op de grond. Een lijk achter een gesloten deur en Jo denkt gelijk aan gevangenen, die bij het vertrek van de Duitse soldaten hier aan hun lot zijn overgelaten!
Er speelt van alles door het hoofd bij Jo, beelden van gruweldaden door SS-officieren, Duitse bezetters, de concentratiekampen, gaskamers. Even wordt het Jo te veel, een lichte misselijkheid overvalt hem en hij moet even op adem komen, maar de nieuwsgierigheid overwint en hij duwt met enige kracht de deur iets verder open tegen het ingezakte skelet dat de deur blokkeert. Binnen ziet Jo ook hier half ingestorte stellingen van stapelbedden. Totaal zijn er drie units van stapelbedden zichtbaar, Jo ziet in het licht van zijn zaklamp, op de resten van de stalen bedden, delen van verrotte matrassen en skeletten in vodden.