De Rechterhand
Macht achter de troon van de topfunctionaris

De topfunctionaris staat altijd in de spotlights en krijgt dus vaak automatisch alle aandacht. Maar wie zijn de Rechterhanden, hun naaste adviseurs die op de achtergrond een topfunctionaris met raad en daad terzijde staan? Welke rollen vervullen zij, welke strategie volgen ze om hun hogere leidinggevende te beïnvloeden en zo steun te krijgen voor hun adviezen? Dit boek biedt een inkijkje in de verborgen wereld van die invloedrijke souffleurs en in de gecompliceerde relatie die zij onderhouden met hun topfunctionaris.

Aan de hand van diverse praktijkvoorbeelden laat De Rechterhand in een levendige stijl zien hoe het tandem Topfunctionaris - Rechterhand werkt. Dit boek is geschreven voor iedereen die zijn impact op het reilen en zeilen binnen een organisatie wil vergroten, maar ook voor mensen die geïnteresseerd zijn in hoe het er in de top van een organisatie aan toe gaat.

Richard Jongsma (1974) heeft bijna vijfentwintig jaar ervaring als HR-professional bij zowel profit- als not-for-profitorganisaties. Hij is gedurende deze periode werkzaam geweest binnen de industrie, energiesector, zakelijke dienstverlening, woningbranche, zorg en welzijn en lokale overheid. Zijn interesses liggen met name op het gebied van strategisch personeelsmanagement, verandermanagement, leiderschap- en organisatieontwikkeling en demotie. Zijn kracht ligt op het snijvlak van het ontwikkelen van HR-beleid en het ondersteunen van het management bij de implementatie ervan. Daarnaast wordt hij regelmatig gevraagd als gastdocent voor HRM-studenten bij verschillende hogescholen en als gastspreker op congressen en seminars. Richard is auteur van de boeken Ziekteverzuim in 100 vragen (2010), Overspoeld door schaarste (2012), Demotie. Het laatste taboe doorbroken (2014) en Demotieverhalen. Er was eens/oneens… (2017). Daarnaast zijn van zijn hand ruim twintig artikelen over uiteenlopende HR-thema’s verschenen en gepubliceerd in diverse media.

Het beeld dat topfunctionarissen bij ons oproepen is dat zij het Orakel van Delphi zijn, die ons met hun aanwijzingen door alle problemen loodsen waar we binnen de organisatie mee geconfronteerd worden. Zoekend naar de heilige graal van ons eigen succes - en omdat het geen zin heeft om onze tijd te besteden aan het zelf opnieuw uitvinden van het wiel - zijn we benieuwd naar de ervaringen van iconische topfunctionarissen en lezen we met belangstelling biografieën en succesverhalen over Elon Musk, Richard Branson, Phil Knight, Steve Jobs, Jim Collins, Ricardo Semler et cetera. Dat is best opmerkelijk, aangezien velen van ons nooit zelf de hoogste positie binnen de organisatie gaan vervullen en als gevolg daarvan hele andere kennis, vaardigheden en gedragingen van ons verwacht worden. We kunnen beter Rechterhanden bestuderen, aangezien de meesten van ons te maken hebben met een naasthogere leidinggevende van wie we afhankelijk zijn tijdens ons werk, waarbij het opbouwen van een goede arbeidsrelatie van cruciaal belang is.
Kortom: wie zijn die ‘grijze eminenties’ die het liefst achter de schermen informeel aan de touwtjes trekken en het feitelijk voor het zeggen hebben binnen de organisatie? Zij, die niet in de spotlights tot bloei komen, maar in het gedimde licht achter het decor? Wie zijn deze krachtige adviseurs, de steun en toeverlaat voor de mensen aan de top voor wie het vaak zo eenzaam is, die veelal niet in het openbaar en zelfs soms zonder officiële capaciteit of scholing hun invloed laten gelden? Als ze zo uitmuntend zijn in hun vak en in veel gevallen vaak veel meer weten dan hun boegbeeld, waarom spelen ze zelf dan niet de hoofdrol? Waarom nemen ze genoegen met een plek in de schaduw? Over welke kwaliteiten beschikken ze? Wat zijn hun drijfveren, kwaliteiten en ambities voor de toekomst?
Het wordt tijd om ons te verdiepen in de mensen die daadwerkelijk achter de schermen als poppenspelers aan de touwtjes trekken. Hun macht en invloed als allesbepalende factor valt niet te onderschatten. Zij zijn vaak de vertrouwelingen die met hun adviezen niet alleen zorgen voor andere invalshoeken waardoor de besluitvorming kwalitatief verbetert, ze zorgen ook voor tegenmacht en evenwicht.