Tsjepels 2
De magie van Montségur, Rennes-le-Château, St.-Ferriol

Guy en Sophie gaan samen verder met het onderzoeken van de regio rond Limoux. Zal de magie van Rennes-le-Château en Montségur ook Sophie en Guy betoveren, zoals zovelen voor hen? Wordt die magie een leidraad voor een totaal ander leven? Zijn ze er vatbaar voor, snappen ze het, of verzetten ze er zich tegen? Brengt die magie hen nader tot elkaar? Guy en Sophie willen een oud, vervallen, middeleeuws kasteel kopen. Zijn ze dan toch betoverd? Wie zijn Tatiana, Bernard en Serge en welke rol spelen zij?

Roger Naeyaert verblijft nu al een twaalf jaar in een klein dorpje nabij Carcassonne. Zijn nieuwsgierigheid heeft hem doen reizen door de vele dorpjes van Occitanië. De rijke geschiedenis van de streek, de vele geheimzinnig verhalen hebben hem volledig in beslag genomen. Hij kon niet anders dan een vervolg schrijven op zijn eerste boek, maar het blijft borrelen. Een derde boek zit in de pijplijn.

Saunière was een grote man, innemend, charmant en hij kon goed spreken, vertrouwen winnen en hij had een handelsgeest en zie het lukte hem. De tekst arriveerde zelfs in Rome en ligt hoogstwaarschijnlijk nog in een kluis. Hij kreeg zijn geld, kocht zijn grond, bouwde zijn villa en de toren Magdala. Rond 1900, vijftien jaar na zijn aanstelling, was alles voltooid en hij had er zelfs een prachtig hof rondom gecreëerd. Waar hij het geld vandaan haalde is tot op vandaag nog altijd niet duidelijk. Chanteerde hij de kerk? Kwam het door de vele missen waarvoor hij zich liet betalen? Of hadden hij en zijn collega uit Rennes-les-Bains, Henri Boudet, die gepassioneerd was door de archeologie, een put vol goud gevonden? Het was een feit dat beiden veel rondreisden in de streek. Bérenger, hield van luxe en gaf in zijn domein veel feestjes voor hooggeplaatsten. Chanteerde hij die soms ook? Dit weelderige leventje hield hij vol tot aan de eerste wereldoorlog. Hij kreeg het toen moeilijk. Reizen kon niet meer en hij werd door de bisschop om verantwoording gevraagd. Hij antwoordde nooit en toen de Duitsers zich vestigden in zijn villa, hoefde het voor hem niet meer. Dit afhankelijk zijn kon niet voor hem. Begin januari 1917 trok hij zich met Marie, zijn dienstmeid en geliefde terug en na alles met haar te hebben doorgenomen bestelde hij zijn kist. Op 17 januari, na nog eenmaal de blauwe appeltjes op de kerkmuur aanschouwd te hebben, trok hij zich ’s avonds terug in zijn toren Magdala en pleegde er zelfmoord door gif in te nemen. Het gif was te zwak, want toen Marie hem ’s morgens vond leefde hij nog en ondanks haar zorgen overleed hij toch vijf dagen later op 22 januari 1917. Hij werd 65 jaar.
Mag ik jullie wijzen op dat veelvuldig voorkomen van het getal 17. Saunière deed zijn zelfmoordpoging op den 17de, blauwe appeltjes op de kerkmuur op de 17de en dit alles in het jaar 1917. Ook de laatste adellijke vrouw Marie de Nègres stierf op de 17 januari.