Het Kalkboekje van Labshop
Kalk en gips in de bouw en restauratie

Het kalkboekje van Labshop behandelt de geologisch geschiedenis van kalk en gips en hoe vroeger kalk en gips werden vervaardigd, gebruikt en verwerkt. Vooral wanneer er huizen werden gebouwd met steen en mortel. De huidige methode van het branden van kalk en gips wordt uitgebreid behandeld en de eigenschappen hiervan worden uitgelegd. Daarnaast wordt de huidige toepassing van kalk en gips in de restauratie en in de bouw, en dan vooral afgezet tegen cement waarmee nu vooral gebouwd wordt, besproken. Voor de restauratie wordt een aantal recepten gegeven en besproken van zowel kalk als gips. Tenslotte wordt nog ingegaan op de negatieve aspecten van hydrofobering als middel om water uit metselwerk te weren.

Gerrit van Rijn, geboren in 1941 te Utrecht, heeft een aantal jaren research gedaan in de chemie en later les gegeven in scheikunde. Daarna is hij ondernemer geworden met de Labshop, die vooral producten verkoopt voor de restauratie en hij heeft zich gespecialiseerd in alle facetten van kalk en gips, waardoor dit boek is ontstaan.

In de oudheid gebruikte men vooral klei als hechtmiddel en zelfs mest, waarbij de zon de drogende factor was. Zand werd toen al toegevoegd om krimp te voorkomen. Leem of klei mag je, vanuit chemisch inzicht, geen bindmiddel noemen. Het droogt en verhardt alleen door verdamping van het aanmaakwater en dat is een natuurkundig en geen chemisch proces, zoals het harden bij kalk, cement, gips of kunsthars.
De Egyptenaren gebruikten gebrand gips. Men heeft gips onder andere in de piramide van Cheops gevonden. Bij gips zorgt water voor het hard worden. Bij de piramides van Gizeh is een laag gebrande kalk gevonden met vermalen dakpannen. Hoewel dit niet wordt bevestigd in een artikel in Cement and Concrete Research uit 1986.