Hernieuwd perspectief
Dagboek van de revalidatie van mijn vrouw, van universiteit naar rolstoel
- Auteur
-
Els M. Neut-Verkaik
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Prijs
- € 17 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Over de auteur
Els groeide op in Voorburg en Den Haag als oudste zus met twee jongere broers. Els kon goed leren maar werd al tijdens haar schoolperiode een aantal keren getroffen door neurologische problemen.
“Ik herinner mij de discussie met haar aan haar ziekenhuisbed in 1981 over jullie relatie en zoals Els is “dit kan ik Bert niet aandoen”, ook toen dacht ze eerst aan een ander, terwijl zij zo verliefd op je was. Ik weet niet meer precies wat ik heb gezegd, maar meen: dat bepaalt hijzelf wel en dat heb je gelukkig ook gedaan!” - em. Prof.dr. Ina A. van Berckelaer-Onnes
De Protestantse Gemeente Enschede schreef op pagina 6 van het kerkblad een artikel over Els: https://www.pgenschede.nl/uploads/klant208/files/K&S_actueel.pdf
Productinformatie
- ISBN
- 9789464504682 / 978-94-645-0468-2
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 15-04-2022
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 82
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
De vier weken in het ziekenhuis laten heel veel negatieve herinneringen na. Weken van angst, angst voor de pijn, angst om nóg erger gehandicapt te raken door nóg een operatie, welke laatste tenslotte toch noodzakelijk blijkt. Wat was ik over m’n toeren toen ik die operatie weer hoorde aankondigen en hoe moeilijk vond ik het om dit Bert te moeten vertellen. Alles nog eens te moeten meemaken, al die spanning, en zelf zo weinig kunnen doen… Ja, bang was ik, vooral bang om erger verlamd te raken. Totaal verlamd tot een tetraplegie toe en ook bang om blind te worden. Weken van ergernis aan de mensen om mij heen, met name de verpleging, die er allemaal niets van lijken te begrijpen. Het zijn ook weken van verwarring. Ik dacht steeds, als ik beter ben kan ik weer lopen… maar nee, dat mocht niet zo zijn. Toen Bert me thuishaalde, moest ik naar binnen gedragen worden. De nieuwe operatie ging gelukkig heel goed en er gebeurde niets ernstigs. Mijn hoofd werd er beter op en de dwarslaesie bleef gelijk. Heel veel steun had ik aan de ziekenhuispredikant, een geweldig man waar zóveel levensblijheid van afstraalde. Verder was Bert er elke dag, van wie ik juist in deze tijd meer en meer ging houden. Maar het duurde te lang; we hielden het op den duur geen van beiden meer goed uit. Nooit eens samen te zijn, altijd bang te zijn dat er iemand binnen zou komen juist als we in een serieus gesprek zaten of aan het huilen waren. Op 1 mei was de eerste lange aaneengesloten revalidatie periode ten einde. Ik mocht naar huis! Een heel weekend mocht ik naar huis en daarna weer terug naar het revalidatiecentrum.
Reviews
Er zijn nog geen reviews over dit boek