Mozes de succesvolle mislukking

Mozes, een onbesuisde eigenzinnige jongeman, een priester vol hartstocht voor zijn god Aton. Door een reeks laffe moorden op de laatste farao’s van de 18de dynastie, herkregen de Amonpriesters hun absolute macht. Deze Amonpriesters verboden de verering van de oude god Aton. Mozes besefte dat zijn God zonder volgelingen ten dode opgeschreven was. Noodgedwongen nam hij de leiding over een vertwijfelde groep Aton-volgelingen en organiseerde een onbezonnen vlucht uit Egypte. Werd dit een Exodus met een groot leider, bijgestaan door wonderen van zijn almachtige god, of werd het een rampexpeditie vol beproevingen en daardoor gedoemd tot mislukking?

"Ik ben geboren in 1943 en ben beeldhouwer. Ik heb eveneens een levenslange passie voor de geschiedenis van het oude testament en Egypte. Door de combinatie van deze geschiedkundige disciplines deed ik frappante ontdekkingen betreffende Mozes, zijn god en zijn redenen voor de exodus. Om de lezer niet te vervelen met eindeloze wetenschappelijke uiteenzettingen, beschreef ik zijn lotgevallen in romanvorm. Een kwetsbare Mozes; nu eens geen opsomming vanuit een Bijbels standpunt, maar gebeurtenissen die gebaseerd zijn op neutrale geschiedkundige feiten."

Snel klom hij terug naar zijn plek op de bergtop en lichtte verwachtingsvol de punt van zijn kameelharen kleed op om te zien of de kleitabletten goed gedroogd waren. Het resultaat overtrof zijn verwachting: de drie plaquettes lagen netjes naast elkaar, weliswaar behoorlijk gekrompen doordat het slib dat hij had gebruikt, erg nat was geweest, maar ze waren toch nog goed bruikbaar. Hij pakte er een op die kennelijk iets te snel gedroogd had en daardoor een beetje krom getrokken was. Tot zijn schrik barstte de plaquette bij de eerste aanraking; droge gele brokken glipten tussen zijn vingers en verpulverden op de rotsen. De twee andere tabletten bleken beter bruikbaar, behoedzaam zette hij ze schuin tegen een rotspunt. Hij tastte in zijn leren buidel en pakte er voorzichtig het gepolijste stuk kristal uit en liet het felle licht van de ochtendzon erop vallen. Plotseling verscheen er een dunne, geconcentreerde lichtstraal die van het kristal op de kleitablet viel en daar een klein zwart brandvlekje deed ontstaan. Traag bewoog Mozes vervolgens het kristal boven de tablet, waardoor de zonnestraal een dun zwart streepje in de lemen ondergrond brandde. Het hart klopte in zijn keel, het was hem gelukt! Hij kon schrijven met een zonnestraal! Hij kon schrijven met de vinger van God! (Ex:31:18 & Ex:32:16)*43. Mozes beefde over zijn hele lichaam, overweldigd door gevoelens van trots en macht. Om tot bedaren te komen, leunde hij een poosje met zijn rug tegen de rotswand. Tegen het middaguur was er geen schaduw meer te bekennen, de zon stond loodrecht boven de bergtop. Mozes had zijn deken over zich heen getrokken om zich te beschermen tegen de genadeloze hitte. Hij pakte zijn kristal weer op en brandde met vaste hand en de lichtstraal van Aton de volgende tien Egyptische tekens op de kleitabletten...