Slapende Hernia’s

Auteur: Petra P. van Elst
Uitvoering: Paperback
Genre: Biografieën

Prijs: € 16 ,99
Verzending: Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd: Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Zonder aarzeling en in alle eenvoud schrijft Petra, naast ingrijpende verpleegsituaties, in enkele verhalen ook akelig doeltreffend over de dubbelrollen in haar vak. Zij laat met haar verhalen zien hoe verpleegkundigen achter het formele masker van hun beroep, elk een eigen invulling geven aan de gezamenlijke passie: mensen ‘beter’ maken. Hoewel zij hiervan voornamelijk over zichzelf schrijft, geldt dit ook voor haar collega’s. Juist de inbreng van die individuele eigen’aardig’heden maakt de hulpverleningsrelatie zo boeiend en succesvol. Petra toont ons de kracht die daarvan uitgaat en hoe dit doorwerkt in de manier waarop de verpleegkunde aan het bed vorm krijgt.

Over de auteur

"In 2008 kwam het eerste boek van mij uit. Hierin schrijf ik over mijn ervaringen als verpleegkundige. Ik volgde mijn opleiding in het Canisius-Wilhelmina Ziekenhuis in Nijmegen. 15 jaar werkte ik op de afdeling Neurochirurgie van het Academisch Radboud Ziekenhuis in Nijmegen. Hier groeide ik als verpleegkundige en als persoonlijkheid. In 2010 maak ik de overstap naar de verpleegkundige zorg in de eerste lijn, de thuiszorg. Ik ben moeder van drie kinderen."

Productinformatie

ISBN: 9789460894640 / 978-94-608-9464-0
Uitgeverij: Boekscout
Verschijning: 12-03-2010
Taal: Nederlands

Genre: Biografieën

Uitvoering: Paperback
Pagina's: 70
Formaat: 12,5 x 20 cm
Illustraties: Ja

Inkijk

Voor de nacht had ze me gevraagd een passage uit een boek voor te lezen omdat het haar niet meer lukte. En terwijl ik de woorden voorlas ontdekte ik dat mevrouw Smit aan het bidden was. Ze sloot haar ogen. Ruim vijf minuten heb ik haar aan zitten kijken nadat ik gestopt was met lezen, maar er gebeurde niets. Ik kreeg sterk het gevoel dat ze nu zou overlijden, in alle rust. En daar zat ik dan, op de eerste verdieping van een flat. En dan? Zou ik eerst maar haar neef bellen of eerst de huisarts? Maar de nacht kwamen we door en de volgende ochtend stond ik weer een dikke laag roomboter te smeren op een beschuit. Wel zag ik dat het vlammetje langzaamaan minder hard ging branden en de kritische blik in haar ogen werd minder. Welke theedoek ik gebruikte deed er niet meer toe. Maar wie er de volgende dienst bij haar kwam werken was nog wel steeds belangrijk. En als ze de naam Petra hoorde was haar volgende vraag of het de grote of de kleine was. Want zeventig jaar leeftijdsverschil was voor haar geen probleem meer.