Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Mevrouw Jammerhout-Buitenbeen aan het woord
Lekker zeuren, lekker mopperen, losse flodders van de hak op de tak over van alles en nog wat

Auteur

Ineke Rübsamen

Uitvoering
Paperback
Reviews
4,0 / 5 (1 reviews )
Prijs
21 ,50
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Na in mei 1940 geboren te zijn volgt er voor Ineke Rübsamen een weinig vreugdevolle jeugd in Amsterdam. Ze wordt onderwijzeres, maar na een paar jaar les gegeven te hebben volgt ze de opleiding tot verloskundige en start een zelfstandige duopraktijk. Ongehuwd raakt ze zwanger en besluit ze het kind ter adoptie af te staan. Beperkt door corona en de tremor van haar handen zet ze zich achter haar laptop om met één vinger haar gedachten over toen, nu en de toekomst neer te schrijven.

Over de auteur

De schrijfster geeft een ongefilterd autobiografisch beeld van haar leven, een allesbehalve doorsnee leven. Van oorlogs- naar kostschoolkind, de switch van onderwijs naar verloskunde, de keuze om ‘birthmother’ te zijn, ervaringen in de geestelijke gezondheidszorg tot en met haar beleven van het oud zijn.

Tussen de herinneringen door vlecht ze, vergezeld van een vleugje cynisme, haar mening over actuele onderwerpen.

Alledaagse ervaringen in het hier en nu zijn eveneens als tussendoortjes beeldend beschreven. Dat maakt de inhoud behapbaar, ook al zet ze uiteen waarom ze actieve euthanasie niet uit de weg zal gaan.

Productinformatie

ISBN
9789464506280 / 978-94-645-0628-0
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
23-06-2022
Taal
Nederlands


Uitvoering
Paperback
Pagina's
194
Formaat
16 x 24 cm
Illustraties
Ja

Inkijk

In het meisjesweeshuis beleefde ik voor de allereerste keer zó bewust een gevoel van schaamte en boosheid op mijzelf dat ik het nooit vergeten ben.

Al was ik een kleuter, ik besefte dondersgoed dat ik op de andere kinderen een streepje voor had. Ik hoefde geen uniform aan, ik was er maar tijdelijk en ik was het dochtertje van pappa. Dan ben je wat, nietwaar? Conclusie: ik krijg hier vast nooit straf. Uitproberen dus en ongehoorzaam zijn.
Het regende een beetje. Op het overdekte pleintje boven aan de trap van de speelplaats stonden alle hummeltjes braaf in een kring. We deden een spelletje. Zoiets als ‘zakdoekje leggen’ zal het wel geweest zijn. Een lieve zuster was de spelleidster.

Wat ik precies deed weet ik jammer genoeg niet meer. Ik denk dat ik erbij ben gaan zitten en niet mee wilde doen. Dus kreeg ik van de zuster een vriendelijke waarschuwing. Was ik natuurlijk niet van onder de indruk. Ik was meer volume en duidelijkheid gewend.
Even later deed ik weer iets stouts. Gooide ik het zakdoekje van de trap? Nu een standje. “Else, als jij weer stout bent ga je in de hoek.”
Zou ze het menen? moet ik gedacht hebben.
En ja hoor, na de derde overtreding moest ik in de hoek gaan staan met mijn gezicht naar de muur.
Och wat had ik een spijt. Wat zouden de andere kinderen wel niet denken? Lekker puh? Net goed? Wat was ik stom geweest. Huilen deed ik niet, blozen des te meer.

Reviews

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

door Karin op 28-11-2023
Een indrukwekkend levensverhaal en to-the-point beschouwingen op het leven en omgaan met beperkingen, ook in Coronatijd