Rendez-vous met de dood
Zaak 1-35

Tom Harrison lijkt het voor elkaar te hebben. Hij heeft een goede baan en is net getrouwd met de liefde van zijn leven, Jady Morgan. Tom houdt voor Jady echter een groot geheim verborgen en daarbovenop is hij recentelijk getraumatiseerd door een onbekende gebeurtenis. Beide zaken hinderen hem en hij worstelt met het vinden van de juiste oplossing. Op hun huwelijksreis in Costa Rica blijken onbekenden het op Tom te hebben voorzien. Onverklaarbare daden en aanvallen dwingen Tom zijn geheim prijs te geven en hij moet alles op alles zetten om Jady en zichzelf te beschermen. Is hij in staat om zijn aanvallers af te weren en tegelijkertijd zijn huwelijk te redden? Lees het in deel 1 van de Zaak 1-35 trilogie.

Erwin Houwertjes (1973) is jurist en is negen jaar geleden in zijn vrije tijd begonnen met schrijven om uiting te geven aan zijn creatieve geest. Hij houdt van verhalen met actie en avontuur en van een hoofdpersoon met een rafelrandje. Bijzonder genoeg heeft hij dit eerste boek geschreven op zijn smartphone, omdat deze op elk gewenst moment binnen handbereik was. Erwin is sportief, hij doet aan hardlopen en zit regelmatig op de racefiets. Hij woont met zijn vrouw en twee kinderen in Assendelft.

Jady voelde zich niet op haar gemak en Tom vond dat het genoeg was geweest.

‘Laten we maar terug gaan naar het hotel. We hadden toch al niet zo'n trek. Als we echt honger hadden dan waren we wel bij het eerste de beste restaurant naar binnen gegaan.’

Jady stemde maar wat graag in.

Juist op dat moment kwam er een man uit een donkere hoek vandaan, die dreigend met een geheven mes naar hen toekwam.

Hij gromde: ‘Tu mueres, muchacha!’

Vliegensvlug greep Tom de arm die het mes vasthield, zette zijn voet achter het standbeen van de aanvaller en duwde hem weg. Deze verloor zijn evenwicht en tuimelde hard op zijn schouder en hoofd op de grond. Het mes stuiterde weg.

‘Blijf achter mij,’ hijgde Tom tegen Jady. ‘Dit is nog niet voorbij.’

Jady gehoorzaamde in haar angst.

Tom stond klaar in afwachting van een reactie van zijn opponent. De laatste was vlug opgestaan en kwam nu woedend aangestormd met zijn armen vooruit. Op het laatste moment dook Tom links naar de grond. Steunend op zijn handen gaf hij hem een trap in zijn zij. De aanvaller kwam terecht in een hoop vuilniszakken. Nadat hij weer was opgestaan riep de getergde messentrekker boos: ‘Usted está parado en el camino, gilipollas!’

Dit keer ontstond er een worsteling. De onbekende greep Tom vast en liet niet meer los. Ze rolden over de grond. Tom sloeg zijn belager met de vuist een aantal keer in het gezicht. Het bloed spoot uit zijn neus, maar Toms opponent liet niet los.

Uit zijn ooghoeken zag Tom beweging op straat. Er kwam een donkere silhouet naderbij die een pistool op Jady richtte.

‘Jady, pas op!’ riep Tom.

Hij probeerde zich tevergeefs los te maken uit de greep van zijn aanvaller. De man met het vuurwapen kwam dichterbij en trok de slede naar achteren. Nu was hij gereed om te vuren.

‘Nee!’ schreeuwde Tom.

Hij hoorde Jady gillen. In een laatste wanhoopspoging stootte Tom zijn elleboog in het middenrif van zijn tegenstander. De immense pijn deed de onbekende zijn greep op Tom verslappen. Daarop pakte Tom het hoofd van de naar adem happende man vast en draaide deze om. Zijn nek brak als een twijgje. Snel stond Tom op om Jady te redden.

Er klonk een schot.

Te laat, dacht hij in paniek.