Houtebeen
Kaper en Spion

Houtebeen, Kaper en Spion vertelt het spannende verhaal van Johan de Rip, een jongen uit Haarlem die al van jongs af aan naar zee wil. Hij staat midden in zijn tijd, de eerste helft van de 17e eeuw. We leren Johan kennen tijdens zijn jeugd als hij zijn eerste zeilervaring opdoet, evenals zijn eerste grote vriendschappen en zijn eerste liefde. Met hem beleven we de handels- en koloniale expansie van de Nederlanden en de strijd tegen Spanje middels kaapvaart. Het verhaal is niet alleen een avonturenroman. Het schetst ook een beeld van de periode waarin 'De Gouden Eeuw' vorm krijgt. Het vaak glorieuze narratief van Nederland in de 17e eeuw wordt hierbij in een realistischer historisch perspectief geplaatst.

Meeter studeerde sociaal-economische en maritieme geschiedenis in Leiden. Daarna werd hij hoofddocent Tentoonstellen aan de erfgoedopleiding de Reinwardt Academie. Daarnaast heeft Meeter een eigen bureau in tentoonstellings- en museale ontwikkeling. Vaak waren maritieme musea opdrachtgever, zoals het Maritiem Museum te Curaçao. Al 50 jaar lang bezeilt Meeter de Europese wateren. Eerst met zijn fraaie klassieke jacht Piranha, daarna met zijn snelle trimaran Pivot. In Houtebeen, Kaper en Spion komen deze maritieme achtergronden en ervaringen samen.

Meer door angst dan door moed gedreven, greep Johan het zwaard van een dode soldaat en stortte zich in het gevecht met de kapers. De lessen zwaardvechten van Gijs wierpen nu hun vruchten af. Tot verbazing van Joost wist hij dankzij zijn behendige techniek binnen de kortste keren drie aanvallers onschadelijk te maken. Echter zijn succes was van korte duur. Twee kapers zagen het gevaar, vielen hem aan en drongen hem naar het achterdek. Geen uitweg ziend greep Johan een loshangend touw en klom daar behendig in, zijn aanvallers het nakijken gevend. Hun aandacht voor Johan verflauwde snel door het krachtige optreden van de oersterke Joost, die Johan kwam ontzetten. Net toen hij zich vol op het tweetal wilde storten, klonk er een oorverdovend geknal. De bemanning op het kanondek was er eindelijk in geslaagd de bakboord kanonnen in gereedheid te brengen en af te vuren. Door de stevige slagzij die De Salamander door het afschieten van de bakboord kanonnen over stuurboord maakte, braken de lijnen waarmee het kaperschip aan De Salamander vastzat als luciferhoutjes. Joost en zijn twee tegenstrevers werden op wanordelijke wijze over het achterdek verstrooid, waardoor het gevecht een ongestructureerd karakter kreeg. De nog steeds aan het touw hangende Johan slingerde op sierlijke wijze mee naar stuurboord. Echter, zodra De Salamander uit zijn stuurboord slagzij terugkwam en als gevolg van deze beweging slagzij maakte over bakboord, zwaaide Johan als een klepel terug. Met kracht werd hij in het zwaar beschadigde want van de grote mast van het kaperschip gesmeten. Johan wist niets beters te doen dan zich aan dat want vast te grijpen. Tot zijn verbijstering zag hij dat De Salamander, langzaam wegdreef van de kaper. Er was geen weg terug, zeker niet toen de zwaar beschadigde mast van het kaperschip met want en al langzaam in elkaar zakte, Johan tussen touwen en katrollen op het dek verward achterlatend. Toen hij opkeek om zijn positie te bepalen, keek hij in het ronde vriendelijke gezicht van de schipper. “Welkom aan boord van Het Edele Hert,” zei deze in het oer-Hollands.