vlot lezend
vol muziek:ik speelde vaak tijdens het lezen de muziek af via spotify : dit gaf een extra beleving / dimensie
Margot, die aan het Parijse conservatorium cello studeert, erft het huis van haar grootouders. Enkele vreemde en onrustwekkende ontdekkingen in en rond de woning, de corona maatregelen, de onvrede van haar moeder in verband met de erfenis, de ontmoeting met een Engelse medestudente, een raadselachtige kelder, ongure onthullingen over het verleden van haar grootouders en de zoektocht naar seksuele eigenheid blokkeren haar geluk.
Gelukkig helpt de intense kracht van muziek haar, om twijfels, angsten en ongeloof om te buigen.
KRIS FLAMENG
Leraar, muziekpedagoog & therapeut, componist, auteur en dichter.
Nascholingsdocent voor leerkrachten en medewerker bij de lerarenopleiding aan twee Vlaamse hogescholen. Auteur van een tiental muzische werken en cd’s ten dienste van het onderwijs. Schrijft muziek en teksten voor diverse artiesten, theater, musical en ballet. Creëert en bewerkt musicals. Is drijvende kracht achter enkele Vlaamse kleinkunstprojecten.
Geeft drie dichtbundels uit en schrijft een theatermonoloog. Na ‘Gin- tonic & droge worst’ en ‘Wachten op de wind’, is ‘Cello’ zijn derde roman.
Ondertussen had Jenna enkele hamertoetsen gedemonteerd en vroeg of er iets in het genre van vaseline of paraffine in huis was. De zoektocht tussen oma’s toiletspullen had succes en een half uur later was het instrument terug in topvorm.
Na een paar vrolijke, vinnige en uiterst virtuoze touché’s zette Jenna de eerste tonen van Saint-Saëns’ Suite voor cello en piano in.
‘Hey Margot, come quickly, the opus sixteen!’ schreeuwde ze.
Lizy werd uit de zetel getild, kreeg een vluchtige stembeurt en de eerste delicate klanken van de broze Prélude streelden de ruimte. De Spaans klinkende melodie van de prachtige Sérenade bloeide uit tot de zoete ambiance van een wals die steeds in intensiteit toenam tot aan de Romance waar de piano het hoofdthema weer helemaal tot zich nam.
De Schimmel danste, donderde en zong, terwijl Lizy stuwde, lachte en huilde. De meiden zwoegden, kreunden, genoten en minnekoosden de instrumenten met klanken die explodeerden wanneer de finale in bruisende fuga de suite afsloot met “Allegro con brio”.
Alsof ze een waarlijk concert gespeeld hadden stonden ze op en groetten hun denkbeeldig publiek. Jenna’s enthousiasme was zo overweldigend dat ze Gotti vol op de mond kuste.
De fles Johnny Walker smeekte nog steeds om twee glazen en zo te zien werd haar bede aanhoord. Een geanimeerde discussie over klankkleur, aanslag en ritenuto, die al heel snel muteerde naar knotsgekke imitaties van hun Parijse proffen, deed de inhoud van de fles slinken tot een onsamenhangend gebrabbel en gebazel over onbeduidende onzin.
Lotte, de zus van Lise, wordt in kritieke toestand opgenomen in het ziekenhuis. Het verwende kind dat steeds door iedereen wordt bejubeld, ligt na een dubieus ongeval in een diepe coma. Verdacht van zware drugsfeiten houdt men haar constant onder politietoezicht. Ondanks deze maatregelen worden, tijdens een ziekenbezoek, beide zussen brutaal ontvoerd en opgesloten in een camper. De foutief ingelichte opdrachtgevers waren niet op de hoogte van Lottes medische toestand. Lise, die verpleegster is, krijgt de opdracht om haar zus zo vlug mogelijk wakker en aan de praat te krijgen. Deze is er erg aan toe en krijgt de ene medische verwikkeling na de andere. Bert, de echtgenoot van Lise, ondervindt veel tegenwerking van de politie en start een eigen onderzoek.