Alleen omdat je homo bent
Zou je naar de hel gaan?

Ies van den Hoek schrijft al zo lang als hij zich kan herinneren: in zijn werk voor de klas verhalen en toneelstukken voor kinderen, in zijn kerkelijk jeugdwerk programma’s voor tieners en jongeren en blogs voor volwassenen.

Hij is afkomstig uit de kerkelijke kringen waar hij over schrijft. De worsteling van Matty is dan ook min of meer autobiografisch. In dit boek laat hij zien dat er binnen kerken heel verschillend gedacht wordt over homoseksualiteit en dat het vooroordeel ‘dé kerk is anti-homo’ niet klopt.

Voor hij antwoord krijgt, komt het meisje met de lesbievriendin ertussen: ‘Ik snap niet waar we moeilijk over doen. God zegt toch dat het niet goed is.’ Ze kijkt een beetje boos de kring rond.

‘Het lijkt nu alsof we bezig zijn smoesjes te verzinnen en uitvluchten te zoeken om toch maar wel homo te kunnen zijn. Het staat er wel, maar het geldt niet voor ons en niet voor vandaag.’

Nu reageert die bange jongen en zijn stress bárst eruit, net zoals bij Matty vorige week. ‘Jij hebt gemakkelijk praten,' roept hij, 'jij bent hetero. Jij krijgt straks een vriendje en daar kan je de rest van je leven net zo vaak mee seksen als je wilt! Maar wat moet ik?’

Dylan ziet dat de tranen in zijn ogen springen.

‘Moet ik alleen blijven tot ik doodga? Mag ik nooit verliefd worden, nooit een leuke vriend hebben om van te houden?’

Matty… die middag dat ze chinees gegeten hebben bij meneer Charles en meneer Lodewijk… Hij voelt zijn vriend naast zich verstijven.

‘Mag ik dan alleen maar een beetje met mezelf spelen en verder niks? Is dat wat God wil?’

Dylan schudt al van nee. Maar als Rogier op staat, naar hem toe loopt en zijn hand op zijn schouder legt, duwt hij die boos weg.

‘Kunnen jullie wel! Hetero’s die zelf elke avond liggen te vrijen met elkaar, en dan tegen homo’s zeggen dat zij dat niet mogen omdat God dat niet goed vindt. Het is niet eerlijk!’

Wild schuift hij zijn stoel achteruit, maar Rogier gaat op zijn knieën voor hem zitten en pakt zijn handen.

‘Nog niet weggaan, ’zegt hij, ‘jouw punt komt nog. Je hebt gelijk. Het ís niet eerlijk als mensen dat van je verwachten. Dat mógen ze niet doen. Dat letterlijk nemen van Mozes is niet goed. Wat zegt Jezus over al die wetten? Waar gaat het om? Hoe kun je ze in één zin samenvatten?’

Dylan zoekt naar een antwoord, maar Matty steekt zijn hand op. Grappig is dat, net alsof hij op school zit. ‘Je moet God liefhebben met heel je hart, heel je ziel, heel je verstand, al je kracht, en je naaste als jezelf.’

Het klinkt alsof hij een lesje op zegt. Waar heeft hij dat nou weer vandaan?

Verontschuldigend kijkt hij de kring rond. ‘Sorry, dat hoor ik iedere week in de kerk. Dat zegt de dominee altijd als hij de tien geboden voorgelezen heeft.’

Rogier knikt, gaat weer op zijn eigen stoel zitten. ‘Heb je het door?’ zegt hij. ‘Al die regels en wetten van vroeger vat Jezus samen in één woord: liefde. Je moet van God houden, van andere mensen en van jezelf.’

Dylan knijpt zo hard in Matty’s knie dat die ‘au’ roept en iedereen begint te lachen. Hij wíst het wel: bij God gaat het om liefde. Wie liefheeft, kent God…!