Dit verhaal gaat over Huis, die sinds het overlijden van haar geliefde oude inwoner niet de tijd krijgt om verdrietig te zijn. Veel te snel staan nieuwe inwoners al gretig in de tuin rond te snuffelen. Het is een groot gezin, totaal niet naar Huis haar smaak en wat ze gewend is. Wat zijn ze luid en vies... en wat zijn het er veel! Huis wil dit allemaal niet, en probeert met al haar macht de nieuwe bewoners weg te werken.
Renée den Heijer was van kleins af aan al gefascineerd door verhalen. Boeken met prachtige plaatjes die haar meenamen op verre reizen terwijl ze veilig in haar bedje aan het lezen was. Die fascinatie was wat haar dreef om naar de kunstacademie te gaan en zelf een verhaal te maken. Hoe ouder en ouder Renée werd, hoe meer ze een verhaal wilde maken over de moeilijkere tijden van leven. Ze leerde emoties als verlies kennen, en droomde dat ze als een huis was; groot en sterk. Maar zelfs huizen verliezen hun inwoners, en zo is het verhaal ontstaan.
|