Mariannes nieuwsgierigheid
Hoe zij in de jaren 70 haar seksualiteit ontdekte

Marianne, is 20 jaar en woont nog bij haar ouders. Ze werkt op kantoor en is op het gebied van seksualiteit nog zo groen als gras. De jaren 70 kenmerkten zich door kleinburgerlijkheid. Men leefde conform gedragscodes van het gezin, de buurt, de familie, de kerk, de verenigingen en het werk. En dan komt de omslag in haar leven. Ze komt in contact met Barbara. Een spannende tijd breekt aan. Ze ontdekt haar eigen seksualiteit, gaat steeds een stukje verder in haar ontdekkingen en krijgt daardoor steeds meer zelfvertrouwen. Dit terwijl de beklemmende gedragscodes nog steeds gelden. Ze weet daar slim mee om te gaan en ziet kans om de familie, vrienden en kennissen mee te nemen in deze ontdekkingsreis.

Auteur: Gerard Bongers groeide op in Rotterdam en was zo’n 20 jaar politieman. Hij maakte de kentering in de jaren 70 van dichtbij mee als rechercheur en surveillant. In deze periode heeft hij heel wat Mariannes voorbij zien komen.

Het werd weer woensdag en Marianne ging met haar nieuwe outfit richting Schiedam. Dit keer had ze haar zwarte open kruis body aangetrokken. Het voelde weer heel speciaal toen ze hem aantrok. Ook in de tram voelde het speciaal. Mensen keken naar haar en Marianne twijfelde of ze wellicht haar lingerie konden zien, hetgeen natuurlijk niet zo was. Bij binnenkomst stond Barbara al gereed. “Ik ben benieuwd wat je vandaag gaat doen?” zei Marianne tegen Barbara. Ze liepen samen naar boven en dronken een kop koffie. Toen liet Barbara haar een kistje zien met daarin twee ballen die met een koord aan elkaar zaten. “Voel eens”, zei Barbara. Ze legde de ballen op de vlakke hand van Marianne. De ballen waren kennelijk gevuld met iets zwaars, want ze bleven onverstoorbaar heen en weer gaan. “Dit zijn zogenaamde geisha ballen en daar gaan we iets leuks mee doen. Ga maar eens in de steunen liggen zonder slipje”. Ze bracht de beide geisha ballen voorzichtig in bij Marianne. “En nu van de bank af”, sommeerde Barbara. Marianne gehoorzaamde. Ze voelde de beide ballen heen en weer gaan in haar onderlijf. Ze kneep automatisch met haar spieren, om te voorkomen dat de ballen uit haar zouden vallen. “Trek je jas maar eens aan en ga maar eens lekker een stuk wandelen door de Hoogstraat. Pas wel op. Je hebt geen slipje aan, dus je moet met je spieren knijpen om de ballen niet op straat te verliezen. Ik ben benieuwd hoe je dat gaat vinden”, lachte Barbara. Marianne ging de winkel uit en liep voorzichtig richting Hoogstraat. De ballen bleven heen en weer gaan. Door de bewegende vulling moest ze permanent met haar spieren knijpen om de ballen niet uit haar te laten glippen. Deed ze dat onvoldoende dan zouden ze op straat vallen. De opwinding werd bij iedere stap groter. Gewoon doorlopen was eigenlijk niet meer te doen. Haar hoofd voelde helemaal warm aan. Ze had het idee dat iedereen zag wat ze aan het doen was. Dat was natuurlijk niet waar.