Wanneer het licht binnen valt
Kortverhalen over zoektochten naar liefde, geluk en de waarheid in bevreemdende werelden

In Robotliefde krijgt een robot de rol van levenspartner, wat verregaande gevolgen heeft voor Linn. Blue lijdt aan een ziekte die alle inwoners van de futuristische stad Blue treft. In De doodskast vertelt de ik-persoon over Toni, haar aan een overdosis overleden jeugdvriend en haar depressie. Linde en Anna willen in Bloedkersen de waarheid over de zinloze moorden op een aantal migrantenarbeiders onthullen. In De waanzin van de passie is de aantrekking van de personages tot een katachtig dier uit een woud, zo groot, dat zij hun eigen leven hiervoor op het spel zetten. In Een kat landt altijd op haar poten richten de tiener Mina, haar kat Sfinx en hun vriend Joris een geheim gezelschap De Woestijnzielen op en beleven donkere en spannende avonturen.

Een sfeervideo met teksten uit het boek kan je hier bekijken: https://www.youtube.com/watch?v=Y1mxTR-l91I

Mira Borghs komt uit Sint-Truiden in België en drukt zich sinds haar kindertijd uit door middel van beeldende kunst, fotografie, performance- en audiovisuele werken en teksten. Zij heeft gedichten en kinderverhalen uitgegeven via websites, tijdschriften en (verzamel)dichtbundels in België, Engeland, Ierland en Nederland. Tekst en beeld zijn sterk verbonden in zowel haar tekstuele als audiovisuele werk.

Blue blijft echter naar zijn eigen voeten kijken en zegt hem nogmaals dat alleen de laagste verdieping hem interesseert. Het bestaat uit een keukentje met een gootsteen en fornuis en een tweede ruimte die tegelijk als living, eet-, slaap- en wasruimte dient. Een smalle donkerbruine houten kleerkast, een eenpersoonsbed met doorhangende veren met daarnaast een lichtbruin houten nachtkastje, een kleine plastieken lavabo bedekt onder de zwarte vlekken, een witte plastieken douchecabine en toilet, een kleine zwartgeschilderde ronde tafel met één groene plastieken en één lichtbruine houten stoel en een blauwe stoffen gescheurde eenzit vormen een bonte verzameling in de kleine ruimte. Door het gebrek aan zonlicht kan hij hier overdag gemakkelijk slapen. Het enige raam komt immers slechts voor de helft boven het straatniveau uit en de tegenoverliggende gebouwen belemmeren de zonnestralen om het kleine raam te bereiken. Het appartement bevindt zich in het laagst gelegen stadsgedeelte Benedenstad. Vanop het dak van het gebouw kan Blue tussen de grijze smogslierten en nevel, een kronkelende horizon van appartementen en huizen zien. Tussen de torenblokken aan de einder, in het hoger gelegen en rijkere financiële en industriële district Bovenstad, wonen Blue’s huisdokter en vrienden en zijn zus Sade, het enige familielid waar hij nog contact mee heeft. ‘Jij leeft in het hoofd en ik aan de voeten van de stad,’ zegt Blue telkens wanneer hij zijn zus bezoekt. Tussen de twee uiterste districten is een uitgebreid netwerk van honderden grote straten met duizenden kleine straten verbonden tot een web rondom het centrum. Blue en Sade zijn opgegroeid in de stad en kennen al haar kleine straten en verborgen pleinen maar voor buitenstaanders is het een labyrint van op elkaar gelijkende appartementsblokken en doodlopende stegen.