Mooie ontroerende gedichten over verlies, maar ook over troost en herinnering.
Samenvatting
Zolang ik schrijf ga jij niet dood is een bundel over afscheid.
In het eerste deel wil de dichter de dood bezweren met woorden. Maar het afscheid is onvermijdelijk. De dood van moeder laat een leegte na ‘als een huis / dat is verlaten’. Als de sneeuw komt, treedt een aarzelend herstel in, ‘de troost van koel / en breekbaar wit’.
In het tweede deel bericht de dichter over bezoeken aan haar vader in het rusthuis. Liefdevol beschrijft zij hoe hij lichamelijk en geestelijk steeds meer moet prijsgeven: ‘de wereld krimpt / van kamer / tot bed’. Ze koestert de momenten van tastbare nabijheid ‘in de luwte / van geleende tijd’. Tot het uur van het ultieme afscheid aanbreekt.
Over de auteur
Yolanda Van Turnhout studeerde Germaanse Filologie te Antwerpen en Leuven. Als lerares Nederlands gaf zij een vernieuwende impuls aan het poëzieonderricht.
Yolanda is gehuwd en woont in Lier. Ze houdt van lezen, reizen, fotograferen, tentoonstellingen bezoeken en de kleinkinderen verwennen.
Reeds op jonge leeftijd schreef zij gedichten.
Naar aanleiding van poëziewedstrijden werden gedichten opgenomen in bloemlezingen en in het tijdschrift Beeld Express.
Bij Uitgeverij Muurkranten Brugge verscheen het geschenkboekje ‘Het nieuwe jaar’ (2010).
De dood van haar ouders was de aanleiding tot het schrijven van deze bundel.
Productinformatie
- ISBN
- 9789464682755 / 978-94-646-8275-5
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 25-11-2022
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Gedichten
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 54
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Reviews (6)
De warme liefde van een dochter die haar mama en papa verliest, zijn voelbaar in de gedichten. Hartverwarmend, en tegelijk een mooie schets van de broosheid, breekbaarheid van ons leven.
Yolande heeft woorden gevonden om vredevol afscheid te kunnen nemen.
In de bladspiegel van haar gedichten vind je dezelfde troostende stilte.
Ze neemt je mee in een langzaam evenwichtig ritme.
Het einde van het leven wordt daardoor lichter en liefdevol omarmt.
Poëzie die rouwen woorden én zin geeft.
Mooi gedaan, diep respect.
In de bladspiegel van haar gedichten vind je dezelfde troostende stilte.
Ze neemt je mee in een langzaam evenwichtig ritme.
Het einde van het leven wordt daardoor lichter en liefdevol omarmt.
Poëzie die rouwen woorden én zin geeft.
Mooi gedaan, diep respect.
Het boek is een kleinood om te koesteren. Hoe kan een dichteres met zo weinig woorden een situatie en de gevoelens daarrond beschrijven. Met de meest gewone woorden schept zij sfeer en met een innig gebaar geeft zij de warmte van een relatie weer. Ik heb er mateloos van genoten.
Erg sobere, maar - net daardoor - pakkende en beklijvende poëzie over afscheid nemen, over steeds meer loslaten, tot het - misschien niet eens zo bittere - einde. Zeer herkenbaar voor wie een ouder heeft verloren of moet toezien hoe vader of moeder langzaam verder wegglijdt. De gedichten zijn stuk voor stuk pareltjes, waarbij vaak in de laatste zin een twist zit die heel treffend weergeeft hoe het voelt. Ontroerend mooi!
Yolande neemt de lezer mee in de moeilijke wereld van afscheid nemen.
In heldere, korte teksten schept ze ruimte om feiten, gevoelens, angsten, verdriet, glashelder en zo broos op papier te zetten. De witruimten in de tekst geven letterlijk ademruimte. Allen die met dood en afscheid geconfronteerd worden vinden in dit boek troost, erkenning, symbolen om te herdenken / gedenken.
Dit bundel blijft je metgezel voor altijd.
In heldere, korte teksten schept ze ruimte om feiten, gevoelens, angsten, verdriet, glashelder en zo broos op papier te zetten. De witruimten in de tekst geven letterlijk ademruimte. Allen die met dood en afscheid geconfronteerd worden vinden in dit boek troost, erkenning, symbolen om te herdenken / gedenken.
Dit bundel blijft je metgezel voor altijd.