Collect

Een vijftal muzikanten van midden 20 krijgt de kans een platencontract in de wacht te slepen door middel van een serie wedstrijden in een jamcafé. Het winnen van deze wedstrijden blijkt nog niet zo eenvoudig te zijn, want er gebeuren allerlei dingen in hun leven naast de muziek. Zo verliest de bassist een dierbare waar hij de tijd voor nodig heeft om dit te verwerken en krijgt de gitarist, toch al een behoorlijk gefrustreerde jongen, een relatie met een meisje die hem aan de coke helpt. Ook neemt een van de bandleden een besluit dat iedereen aan het denken zal zetten. Het leven dat ze lijden is een turbulent leven. Ze bestaan enkel en alleen voor de muziek en doen hun uiterste best om de wedstrijden te winnen. Zal dit alles ten koste gaan van hun vriendschap?

"Ik ben geboren in 1978 en houd me al mijn hele leven bezig met schrijven. Dit resulteerde na 16 jaar in een publicatie met de titel Schizodelic bij Boekscout. Ik schrijf om te kunnen ontsnappen aan de realiteit door het creëren van een subrealiteit waar ik de absolute controle over heb. Naar eigen zeggen schrijf ik onder andere verhalen voor mensen die een hekel hebben aan lezen. Ik hoop dat u het ook een leuk verhaal zult vinden, omdat dat mijn voornaamste reden is om te schrijven."

Jones was tamelijk gecharmeerd van Gertrude, maar was te verlegen om haar aan te spreken. Hij had in de twee weken dat ze bij de band zat nog geen twee woorden met haar gewisseld. Tuab, aan de andere kant, ouwehoerde er flink op los met haar. Iets dat Jones niet kon uitstaan. Sjuk vroeg aan één van de skaters of hij even gebruik mocht maken van zijn skateboard. Hij had jarenlang geskated en was nog niet alles verleerd. Hij liet een knap staaltje skaten zien. Eindelijk had Jones de moed bij elkaar geraapt om Gertrude aan te spreken. "Hé Gertrude, hoe is het?", zei hij geforceerd. "Oh, wel goed, en met jou Jones?" "Ja, ook wel goed." "Zeg", zei het meisje, "klopt het dat je uit Amerika komt?" "Ja dat klopt, maar ik woon al een jaartje of acht hier in Nederland." "Je hebt wel een aparte naam, ‘Jones’, dat lijkt meer op een achternaam!" "Dat is ook mijn achternaam. Ik heet eigenlijk Nathan, maar de Nederlanders kunnen de ‘t’ en de ‘h’ van mijn naam niet uitspreken, dus laat ik me maar Jones noemen." Hij had net het gevoel dat het gesprek een beetje op gang kwam, toen er ineens bloed zijn neus kwam uitgelopen. "Je hebt een bloedneus", zei het meisje. Jones pakte een zakdoekje en hield deze tegen zijn neus. "Ik ga naar huis", zei hij. Hij nam snel afscheid en verliet de hangplek. Hij kwam thuis, liep naar de badkamer en haalde uit het medicijnenkastje zijn medicijnen: Prozac en Valium. Zijn bloedneus was voorbij. Hij schonk een glas vol met whisky en zocht in de vriezer naar wat ijsklontjes, maar kon ze niet vinden. Zijn aandacht werd gevestigd op een pakje diepvriesgroenten. Hij gooide wat van de diepvriesgroenten in zijn glas whisky, zei "als het maar koud is", en goot met de whisky de pillen naar binnen. Hij ging op het balkon staan en stak een sigaretje op. Waarom was alles voor hem zo gecompliceerd, terwijl het voor anderen zo gemakkelijk ging?