De vijftienjarige Alice krijgt op een dag te horen dat ze de dochter is van een Elf en een Tovenaar. Ook krijgt ze te horen dat haar ouders niet dood zijn, zoals zij denkt, maar dat ze nog leven. Vastbesloten om uit te vinden waar haar ouders en zus gebleven zijn, gaat Alice naar de Magic Academie, een school die haar een beurs aanbiedt. Bijgestaan door het vriendje van haar zus, haar beste vriendin en haar eigen vriendje gaat Alice vastberaden op zoek naar antwoorden en naar haar familie.
Over de auteur
"Ik ben geboren in 1993 en ben woonachtig in Nieuwpoort. Ik ben een enorme fantasy-fan en nu ook schrijfster. Al jaren schrijf ik kleine verhaaltjes en toen het verhaal van Alice bij me opkwam, wist ik niet dat het een boek zou worden. Alice had een prachtig verhaal dat ik graag opschreef. Het hele verhaal door had ik het idee dat Alice en haar vrienden en familie bij me waren en dat Alice mij verbeterde als ik hun verhaal fout vertelde. Ik heb ervan genoten om dit verhaal te vertellen en ik hoop dat u geniet tijdens het lezen."
‘Rustig Meridan. Ik zag het’, zei de man naast hem. ‘En we kunnen nog niets doen. We mogen haar zelfs niet ontmoeten. We mogen haar nergens tegenkomen en ze mag ons niet zien. Ben je de orders vergeten?’
De man in het groene gewaad keek hem aan. ‘Dat kun je toch niet menen. Je meent het niet, Mardan? We gaan dus gewoon niets zeggen en we gaan weer weg? Ik kan niet geloven dat, dit is wat je wilt’.
‘Wat ik wil en wat ik moet zijn twee verschillende dingen’, antwoordde Mardan. ‘We houden ons aan de orders’.
De lange man zweeg. Hij keek naar een uiltje in de boom. Langzaam begon hij te krassen. De uil kwam uit de boom en ging op zijn schouder zitten.
‘Wat heb je daar?’ vroeg Meridan nieuwsgierig.
‘Een bericht van de Magister. We moeten terugkomen’.
‘We kunnen nu niet weg. Dat grietje moeten we in de gaten houden’, zei Meridan. Hij keek zijn metgezel aan.
‘Ik heb een plan’, zei Mardan. ‘Eén van ons kan terug gaan, terwijl de ander zich hier verschuilt en er voor zorgt dat ze hem niet vindt’. De andere man had hier niets tegen in te brengen en liep een stukje weg.
‘Ik verwacht je vanavond terug. Dan moet het bericht er al zijn’.
Met grote passen liep de man in het groene gewaad weg en langzaam maar zeker verdween hij. De andere man hief een smal stokje op en tikte zich op het hoofd en ook hij verdween. Maar als je goed keek, zag je twee voetafdrukken op het gras en de schaduw van een man in een wijd uitstaand gewaad. Langzaam sloop hij naar het klooster. Hij luisterde. Niemand. Langzaam stapte hij naar binnen. Op zoek naar het meisje.
Ik vond het een mooi verhaal. Alice nam mij helemaal mee in haar wereld. Wel vond ik dat er nog wel wat spelfoutjes in stonden. Tip voor het volgende boek, lees het nog een keer na tot dat alles eruit is. ;)
Maar ondanks dat wel een aanrader!
