Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

MIJN VERWEER

Auteur

Corrie Westdorp

Uitvoering
Paperback
Prijs
17 ,99
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Als kind van zestien jaar maakte Corrie Westdorp kennis met een acht jaar oudere man die drie en een half jaar als soldaat in Indonesië had gediend. Na twaalf jaar huwelijk geestelijk mishandeld te zijn werd ze naar een zenuwarts verwezen. Hij misbruikte haar lichamelijk op zijn beurt. Zestig jaar later schrijft Corrie dit boek hoe haar leven sindsdien is verlopen.

Over de auteur

"Ik woon in de provincie Groningen, in het mooie dorpje Vlagtwedde. Mijn motivatie om te gaan schrijven was de behoefte om alles wat ik meegemaakt heb te verwerken. Ik heb het als het ware van me af geschreven."

Productinformatie

ISBN
9789460895203 / 978-94-608-9520-3
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
01-07-2010
Taal
Nederlands


Uitvoering
Paperback
Pagina's
82
Formaat
12,5 x 20 cm
Illustraties
Ja

Inkijk

De dag na mijn bezoek aan het politiebureau pakte ik om acht uur ’s avonds mijn fiets. Nooit vergeet ik dit moment. Peter speelde nog op straat, was aan het knikkeren met Marcel. In een telefooncel belde ik Dil op. ‘Het is zover,’ zei ik, voelde me vreemd rustig. Dil had immers beloofd, dat als ik weg zou gaan dat hij zou zorgen voor onderdak en als dat niet lukte kon ik bij hem in huis komen. Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn. Ik kon mijn oren niet geloven toen hij vroeg of ik wel gezorgd had voor onderdak. Ik voelde dit als een slampamperige afwijzing in optima forma. Ik gaf geen antwoord en legde de hoorn op de haak. Omdat ik veertien dagen alleen was geweest had ik mijn salaris nog in mijn portemonnee. Die nacht heb ik in hotel Slotania geslapen. Daar vanaf het hotel, ging ik naar mijn werk. Aan een collega vertelde ik dat ik weggelopen was en geen onderdak had. Voor een nacht kon ik bij haar slapen. Daarna heb ik bij mijn zuster veertien dagen op de grond geslapen. Onderwijl solliciteerde ik voor een baan waar ik als interne kracht kon komen werken. In het Gerhardhuis aan de Slotermeerlaan werd ik aangenomen als verpleeghulp tegen een salaris dat tweehonderd gulden lager was dan het minimumloon wat vijfhonderd gulden in die tijd was. Van die driehonderd gulden moest eerst nog kost en inwoning af. De directrice sloeg nog een slaatje uit mijn ellende. Maar ja, ik was allang blij dat ik onderdak had. Dan komt erbij dat ik heel zeker wist dat dit maar tijdelijk was, want Peter opgeven, nooit!

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

Er zijn nog geen reviews over dit boek