Leven en werk van Willem Wiegmans

Willem Wiegmans (1892-­1942) was een veelzijdig kunstenaar die zich vooral wijdde aan kerkelijke sierkunst. Zo heeft hij een indrukwekkende reeks glas-in-loodramen, kruiswegstaties en andere kunstwerken nagelaten. Zijn inspiratie stoelde ondermeer op zijn idealistische levensopvatting en religieuze overtuiging. Begonnen als reclametekenaar voor enkele modezaken leerde hij het Katholicisme kennen. Zijn religieuze overtuiging werd verrijkt door zijn naaste omgeving; de schoonheid van natuur in vorm en kleur, de harmonieuze klanken van muziek, het mysterieuze heelal. Deze onderwerpen leidden soms tot heftige discussies met andersdenkende bezoekers van zijn atelier. Deze biografie geeft een vrij compleet beeld van het oeuvre van Willem.

"In 1926 werd ik geboren als jongste zoon van de kunstenaar Willem Wiegmans. Doordat mijn vader overleed toen ik vijftien jaar oud was, heb ik alleen herinneringen aan hem vanuit mijn kindertijd. Vanwege toenemende belangstelling voor Willem Wiegmans in kunstkringen, bereikten mij vele vragen over het professionele leven van mijn vader. Door na mijn pensionering alle mogelijke informatie te verzamelen, kon ik die vragen beantwoorden en daarmee leerde ikzelf, zeventig jaar na het overlijden, mijn vader pas echt kennen."

Wat die parascoop betreft: jaarlijks mochten wij een aantal klasgenootjes en vriendjes uitnodigen om op een avond in zijn atelier een voorstelling bij te wonen. Mijn vader begon dan met een poppenkast. Geen Jan Klaassen, maar een door hemzelf bedacht verhaal, met zijn zelf gemaakte poppen, waarbij hij dan zelf met vele stemvariaties alle rollen vertolkte. Altijd verwerkte hij daarin klassieke verhalen en figuren, bijvoorbeeld Faust. Daarna projecteerde hij met zijn parascoop, een bijzonder soort toverlantaarn, een aantal wonderen der natuur: stenen, fossielen, kristallen, vlinders, schelpen, zaden, torren enzovoort. Dan volgden er enkele door hem getekende, soms zelfs bewegende, filmpjes. Maar het hoogtepunt van de avond was altijd de vertoning van het door hem getekende stripverhaal over de ridders Una en Ina, van eigen fantasie, maar aangevuld met elementen uit diverse middeleeuwse sagen. De ongeveer 90 pentekeningen, getekend rond 1927, had hij in een lange strook aan elkaar geplakt. Tijdens het projecteren vertelde hij de avonturen van deze ridders, waarbij hij de stemmen en geluiden zeer beeldend ten gehore bracht. In dit atelier realiseerde Willem zijn inspiraties, opgedaan in Bijbel en geloof, muziek, natuur, klassieke oudheid, enz. tot velerlei kunstwerken, die nu nog kerken, kloosters, kapellen, maar ook niet-religieuze gebouwen en huizen sieren. Deze werkruimte was echter ook een trefpunt. Veel vrienden en bekenden, maar ook belangstellenden waren altijd welkom, ze kwamen graag en er was altijd wel iets interessants te zien of een boeiend gesprek te voeren. Niet zelden stonden verschillende debaters lijnrecht tegenover elkaar, zoals het geval was wanneer enkele priesterstudenten van het Groot Seminarie Rijsenburg in gesprek waren met enkele biologiestudenten van de Universiteit van Utrecht, die ook regelmatig in het atelier te vinden waren. Logisch dat dan de natuur, de schepping en de evolutie belangrijke thema's waren. Het kon er dan ook heftig aan toe gaan!