het boek is wel een beetje leuk, maar er zitten behoorlijk veel spellingfouten in -.-
Samenvatting
Voelde jij je ook zo thuis in het jongerencentrum van de jaren zeventig? Dan moet dit boek één en al herkenning zijn voor je zijn. In die periode schoten jongerencentra als paddenstoelen uit de grond en kwam ook Doornroosje tot bloei, een Nijmeegs jongerencentrum dat nog steeds bestaat en nu bekend is als poppodium. Het was de plek waar jongeren die "anders" wilden zijn gelijkgestemden troffen. Dit boek schetst de bijzondere sfeer van het jongerencentrum in de jaren zeventig en laat zien dat de jongere van toen niet erg verschilt van die van nu.
In juli 2014 verscheen de tweede druk van dit boek.
Over de auteur
"In de jaren zeventig behoorde ik (1961) tot de vaste bezoekerskern van jongerencentrum Doornroosje in Nijmegen. Dit boek is grotendeels gebaseerd op de dagboekaantekeningen die ik in die tijd maakte. Niet alleen mijn belevenissen in Doornroosje vormen de rode draad, maar ook mijn zoektocht naar de liefde.
Ik ben nu freelance journalist en docent. In mijn vrije tijd houd ik me bezig met het schrijven van verhalen, essays en boeken, waarin ik ervaringen uit mijn eigen leven gebruik."
Ik ben nu freelance journalist en docent. In mijn vrije tijd houd ik me bezig met het schrijven van verhalen, essays en boeken, waarin ik ervaringen uit mijn eigen leven gebruik."
Productinformatie
- ISBN
- 9789460899225 / 978-94-608-9922-5
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 05-11-2010
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Diversen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 172
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Ja
Inkijk
De door mijn vader gebezigde benaming "baardapen" voor jongens met lang haar en baarden was nog mild in vergelijking met anderen, die hen omschreven als langharig tuig. Een typering die overigens absoluut niet van toepassing was op de fervente Roosjegangers, die over het algemeen zeer vredelievend waren. Er werd in Roosje veel over het mens-zijn gesproken. Wie ben je, wat wil je in dit leven? Daardoor werd ook mijn denkwijze beïnvloed, waardoor ik me als vijftienjarige al met heel wat levensvraagstukken bezighield.
"Die nacht deed ik geen oog dicht en mijn vader waarschijnlijk ook niet. De volgende ochtend hoorde ik hem al heel vroeg de tent uitgaan. Ik wist niet wat hij ging doen, maar vermoedde wel dat hij naar de tent van Pete ging en dat was inderdaad het geval, maar dat hoorde ik pas later, na de vakantie, toen Pete me het hele verhaal vertelde.
Van hem hoorde ik, dat toen pa bij zijn tent was aangekomen, hij daar alleen zijn vriend Duco had aangetroffen omdat Pete al vroeg was gaan wandelen. Nu wil het geval dat Duco, net als Pete, een baard en lang haar heeft en omdat voor mijn vader al die baardapen hetzelfde zijn, dacht hij dus dat Duco Pete was. Hij heeft Duco toen werkelijk de huid vol gescholden en ook nog zoiets gezegd als: ‘zorg maar dat je deze camping heel rap verlaten hebt, anders kom ik je d’r persoonlijk van afslaan.´"
"Die nacht deed ik geen oog dicht en mijn vader waarschijnlijk ook niet. De volgende ochtend hoorde ik hem al heel vroeg de tent uitgaan. Ik wist niet wat hij ging doen, maar vermoedde wel dat hij naar de tent van Pete ging en dat was inderdaad het geval, maar dat hoorde ik pas later, na de vakantie, toen Pete me het hele verhaal vertelde.
Van hem hoorde ik, dat toen pa bij zijn tent was aangekomen, hij daar alleen zijn vriend Duco had aangetroffen omdat Pete al vroeg was gaan wandelen. Nu wil het geval dat Duco, net als Pete, een baard en lang haar heeft en omdat voor mijn vader al die baardapen hetzelfde zijn, dacht hij dus dat Duco Pete was. Hij heeft Duco toen werkelijk de huid vol gescholden en ook nog zoiets gezegd als: ‘zorg maar dat je deze camping heel rap verlaten hebt, anders kom ik je d’r persoonlijk van afslaan.´"