Het hart van een draak

Heb jij zin in een leuk en romantisch verhaal vol actie? Dan is dit boek een echte aanrader. Drie normale mensen gaan naar de wereld van de fantasie waar ze elven, draken, heksen en nog veel meer wezens zullen ontmoeten. De reis zal niet gemakkelijk verlopen en er zullen velen tegenslagen zijn. Zullen ze het redden? Lees en ontdek het zelf.

"Ik ben geboren op 10-08-1989 en ik woon in Purmerend. Mijn passie voor schrijven onstond al op 12-jarige leeftijd. Als ik mijn inspiratie kwijtraak, ga ik naar buiten toe om naar de vogels te luisteren en te genieten van de geur van de bloemen en bomen. Op die manier krijg ik elke keer mijn inspiratie weer terug. Met Het hart van een draak maak ik mijn debuut in de schrijverswereld."

Ze liepen al een tijdje in het bos gezellig te kletsen en te doen toen ineens het hutje weer voor hen opdoemde. ‘Laten we een kijkje gaan nemen’, zei Daniel en hij liep erheen met Anna en Liz op zijn hielen. Het hutje was bedekt met klimop en ze zagen ook een klein raam erin zitten. Liz liep naar het raampje en keek erdoorheen. Voor zover ze kon zien was het donker en erg rommelig. Daniel had de deur gevonden onder de klimop en trok het zachtjes open. ‘Laten we binnen gaan kijken’, zei hij en hij liep naar binnen toe. Anna en Liz volgden al snel. Toen Liz net binnen was zag ze meteen een hele mooie grote spiegel staan. Terwijl de andere bezig waren de rest te bekijken liep Liz naar de spiegel toe. In de zwarte omlijsting stonden tekens die ze niet kende en ze vond het prachtig. ‘Wow moet je kijken wat ik heb gevonden’, zei Liz en Anna kwam ook een kijkje nemen. ‘Wow wat een mooie spiegel er staan alleen wel rare tekens op’, zei Anna die er gebiologeerd naar stond te kijken. ‘Moet je kijken wat ik heb gevonden. Wat is het eigenlijk’, zei Daniel en ze draaide zich allebei naar hem toe. ‘Het lijkt wel zo’n toverstaf uit de Emma Walton films’, zei Anna bewonderend. ‘Fliora Spectora Dampara’, zei Daniel voor de lol en hij zwaaide ermee. De kamer begon te draaien en te spinnen. Maar ze konden niet weg het leek net alsof hun voeten vastzaten aan de vloer. Anna en Daniel probeerden met alle mogelijkheid om er vanaf te komen, maar ze begonnen steeds sneller te draaien. Liz, Daniel en Anna deden hun ogen dicht om niet al te misselijk te worden. Ze grepen elkaars hand vast. Zo ineens begonnen ze langzamer te tollen en deden ze langzaam hun ogen weer open. Ze keken om zich heen en zagen dat ze nog in het hutje zaten. ‘Kom laten we hier snel weg gaan’, zei Anna nogal bang. Ze liep naar de deur toe en trok het open. Liz en Daniel hoorden dat ze haar adem inhield en liepen snel naar buiten toe om te kijken wat Anna had ontdekt. Ze geloofde het zelf niet, maar ze stonden in een heel ander bos dan waar ze nu waren.